Danique van Dijk’s Reviews > Bloed op sneeuw > Status Update

Ik dacht: nu kan ik doodgaan, mama. Want ik hoef niet meer te schrijven. Ik zou dit verhaal nooit beter kunnen schrijven.


IK JANK

Maar toch: het zou hem nooit lukken niet van haar te houden. Ze was alles wat hij niet zou willen hebben. Ze was zijn eigen vernedering. En het beste, het meest menselijke en mooiste dat hij ooit had gezien. (2)

het meisje [...] van wie hij hield, terwijl hij hoopte dat het niet zo was, want hij wilde niet houden van iemand die net zo was als hij, niet perfect, met fouten en gebreken, een meisje dat ook een zelfopofferende, pathetische slavin van de liefde was [...] (1)

Ik was zo moe dat ik zou moeten slapen. En zo gelukkig dat ik het niet wilde. Want als ik sliep zou deze wereld, waarin ik tot nu toe nooit graag was, voor een poos ophouden te bestaan. [...] Voor de eerste keer in mijn leven had ik het gevoel dat ik een risico nam door mijn ogen te sluiten.

Sommige vrouwen weten niet wat goed voor hen is, ze stromen alleen maar over van liefde zonder iets terug te verlangen. Ja, het is net of dat gebrek aan beantwoording van de liefde hen nog meer aanspoort. Kennelijk gaan die stakkers door in de hoop dat ze op een dag beloond zullen worden. Een hoopvolle, hopeloze liefde. Iemand zou ze zo snel mogelijk moeten leren dat de wereld niet zo in elkaar steekt.

Autsj

Kort samengevat: ik vond alles aan Corina Hoffmann prachtig. Alles, behalve haar achternaam.