Seher Andaç’s Reviews > 1968: The Year that Rocked the World > Status Update

Fransa ve Charles de Gaulle.
“Muhalefete tahammülü olmasa da De Gaule, sanki politikayı ve onun daima destekçi arayışını aşmış ve bir tür kaçınılmaz kalıcılığa ulaşmış gibi davranıyordu. 1966’da sarayındaki görkemli Salles des Fetes’ye kurulmuş olan devlet başkanına sağlığı sorulunca şöyle cevap veriyordu: “Gayet iyi ama merak etmeyin, bir gün ölürüm.”

1968’te Polonya. Adam Michnick. Hapiste. Kendisine pişman mısınız diye soruluyor. Cevap: “….Diktatörlüğü her zaman protesto etmeniz gerek. Kant’ın kategorik imperatif dediği şey de budur.”

Kahramanlar bölümünde, altmışlı yıllarda Camus en çok okunan ve sevilen yazarmış. 3 M üçlüsü var bir de: Marks, Mao, Marcuse. Hımmm üçüncü M’yi ilk kez duyuyorum.
Herbert Marcuse. Filozof ve sosyolog. Bizde de üzerine yazılmış, çizilmiş bir isim. Öğrenmeye devam da ah be zaman ne yetmez şeysin sen:))

“Bu kuşakta farklı olan bir şey daha vardı: Bu insanlar televizyonla yetişen ilk kuşaktı ve televizyonu öğrenmek zorunda kalmamışlar; tıpkı 1990’larda bilgisayarla büyüyen çocukların yaşlıların eğitimle yetişemediği bir içgüdüye sahip olması gibi, televizyon da onlara çok doğal bir şekilde gelmişti.”

Mario Savio.
Berkeley’de bir konuşma yapmak için polis otosunun üzerine atlarken önce ayakkabılarını çıkarıyor. 🌟Kitabın dediğine göre altmışların hatırlanan tek öğrenci konuşmasını yapıyor. Peki ne diyor, bir kuple bırakayım:

Birleşmiş Milletler tarafından 1968 yılı uluslararası insan hakları yılı olarak kabul ediliyor.

1968’in ilk haftasını anlatan ilk bölümde okuduğum bir paragraf gözlerimi faltaşı gibi açtı. İngiltere’de 1968 yılında kadınların giydiği etek boyu 33 ile 50 santim ve hükümet 60 cm boyundaki eteklerden vergi alıyor. Etek boyları kısalınca haliyle eli kolu bağlanıyor. Ne diyeceğimi bilemiyorum:(((

Dört tarihsel faktör bir araya gelerek 1968’i yaratmıştır: