Ida Aasebøstøl’s Reviews > Dokker kan flire > Status Update

...bedt om å dræge til det mest anbefalte sted vi vet.

Ville så den lunefuille skjæbnen at han Aldor kjæm roanes med ei svær, dau brugda på slæp.

Æ vesste ikkje med det same, mæn då æ begyinte å vesste, så vesste æ værken ut eiller inn.

...solide bunkersa, mykkje god piggtråd, låghailte, mæn arbeidsføre merre, ubrukte mine, krutegode kanona, svære ubåtnætt og ainna husgeråd.

E det ainna å veinte enn at vi har gapskratta og glist så høgt over tuillskapen at vi dermed e blitt førvæksla med et åpen og gjæstfritt folkeferd, ka?

Så då bussen resta sæ avgårde over telehivan på den næsten ugjænføkne grusveien på Hamarøya, lænte han Adam sæ mot ho Eva og kveskra aildeles overgjett: Æ sko aildri ha rørt det hælvetes æplet! No ser du ka vei det bær.

Og dæm vakje kommen sæ over Sailtfjellet på vei nordover, før plokkinga ga frukt. Ho Eva fødte to staute gluinta , han Kain og han Abel. De to brørn vaks opp, og va ivrig me i den første familiekrangeln vi kjeinne, og som han Moses så detaljert har skrevve om i bygdeboka si.

Men no hadde han altså fått sæ ung rakartaus, og ailt såg ut tell å bli fryd i gammen, ja et skikkelig paradis så å sei.

Næi, e du besætt, svarte han Adam. -Ka i himmelens namn skal æ me sånn frukt.

Vesst æ førr hadde vesst, det æ då ikkje vesste, at tjukk ho ville bli, som ho då ikkje va, sku æ aildri ha gjort det som no sku vorre ugjort.