ع. ر. افّلا’s Reviews > پنج مصاحبه پاریس ریویو > Status Update

[اکو می‌گه] رمان لذتبخش‌تر از آن است که در طول روز خوانده شود. بنابراین معمولا روز را به مقاله‌ها و کارهای دشوار اختصاص می‌دهم.

برنامهٔ مطالعاتی جالبیه!

- رمز داوینچی را خوانده‌ای؟
اکو: بله این گناه را هم مرتکب شده‌ام.
- آن رمان انگار نوزاد عجیب‌الخلقهٔ آونگ فوکو است.
اکو: نویسنده‌اش، دن براون، یکی از شخصیت‌های آونگ فوکو است! من او را ساخته‌ام. او هم در افسون شخصیت‌های من شریک است.

دروغ ویژگی مختص انسان‌ها ست.

[آچه‌به] آدم وقتی از داستان کسی خوشش نمی‌آید، داستان خودش را می‌نویسد.

[چینوا آچه‌به دربارهٔ ویلیام باتلر ییتس] مغزش کمی آشفته بود اما قلبش درست کار می‌کرد.

به ممت خیلی علاقه‌مند شدم. یه حال تارانتینویی داره شخصیتش که خیلی می‌پسندم (انگار که نقطهٔ مقابلمه و کاملم می‌کنه). دوست دارم بخونم کاراشو به زودی.

[ممت] درام با شرایط سروکار دارد، تراژدی با انتخاب شخصی.

[ممت می‌گه] تئاتر ارگانیک شامل گروهی هنرپیشه بود که خودشان کارگردانی، نویسندگی و طراحی صحنه را نیز بر عهده داشتند. همه، همه‌کار می‌کردند.

مصاحبه‌گر: اگر به تئاتر راه پیدا نمی‌کردی چه‌کاره می‌شدی؟
ممت: احتمالش زیاد بود خلافکار شوم. به عقیده من این کار یکی از آن شغل‌هایی است که آدم‌های بیگانه را درون خودش جا می‌دهد.

[ممت به نقل از همینگوی] برای نوشتن بهترین داستانت باید همهٔ خط‌های خوب را بیرون بکشی.