Amir hossein .M’s Reviews > جوانی‌ها > Status Update

بگذار که دشت باشد و دشت، بگذار که نزدیک ماه،
یک تنفس چوپانی، همیشه درد کند، و
من در شاهرگم عاشق باشم.
من که دربه‌در از تمام ملودی‌های قلبم خون می‌ریخت.

و زیباترین خمیازه را کبریت کشید به گاه افروختن
تا سیمای تو حادثه‌یی باشد در میان تاریکی.

به تصویر درختی
که در حوض
زیر یخ زندانی‌است
چه بگویم؟
من تنها سقف مطمئنم را
پنداشته بودم خورشید است
...
اما بر خورشید هم
برف نشست
چه بگویم به آوایِ دور شدن کشتی‌ها
که کالاشان جز آب نیست
آبی که می‌خاست باران باشد
و بادبانهاشان را
خدای تمام خداحافظی‌ها
با کبوتران از شانه‌ی خود رم داده‌ست؟

مرا کاشته بودند
کاشته بودندم تا با خورشید‌های عجول
احاطه‌ام کنند.
تو آمدی و چنان نرم مرا چیدی
که رفتار نسیم را
در دست تو حس کردم.