Zy’s Reviews > انه‌اید > Status Update

انه،با گفتن این سخنان شمشیرش را،انگیخته و شوریده،در سینه ولی فرو می کند.سردی مرگ اندامهای تورنوس را افسرد؛وجانش رنجور و ازرده،مویْ مویان،به سرزمین سایه ها می گریزد.

انچه می جویم شادمانی نیست:دیگر شادمانی برای من مرده است؛اما می خواهم شادمانی را در جایگاه ژرف روانها،در سرزمین مردگان به پسرم ارمغان دارم.

اگر پالاس از میان رفته است،و من زندگانیی رنجبارو توانکاه را می گذرانم،بازوی تو انکیزه اینهمه است:بازوی تو تورنوس را به پسر و پدر وامدار است.این تنها نیکویی و مهری است که من می توانم از انه و بخت چشم بدارم.

همین سرنوشت هولبار جنگ اکنون مارا به ریختن اشکهایی دیگر فرامی خواند.ای پالاس بزرگ! جاودان بدرود! جاودان بدرود!

ای مرد جوان که می شایی دل برتو بسوزند! ایا می بایست در زمانی که بخت برروی من لبخند می زند، به داشتن دوستی همچون تو بر من رشک برد؛و تو را،به هیچ روی، وانگذارد که قلمرو مرا ببینی، و پیروزمند، به سرای پدری بازروی؟

نخست انکه اسمان و زمین،دریاها،ان هامونهای روان و لغزان،گوی تابناک ما،اختر تیتانی خورشید،از بنیادی روحانی که در انها به ژرفی جای گرفته است،زنده اند:روح که در اندامهای جهان در پراکنده است،توده رایکباره،به جان و جنب اورده است؛…

من نمی توانستم بیانگارم که تو از رهسپاریم دردی چنین جانکاه را در دل خواهی ازمود…بایست!از برابر دیدگان من نهان مشو.ایا به راستی از من است که تو می گریزی؟ این واپسین باری است که سرنوشت مرا وامی نهد که با تو سخن گویم.

ای مرد تروایی!ای پور انشیز!ای انکه از خون خدایان زاده ای!فرو رفتن در آورن کاری آسان است.دروازه پلوتون سیاه شب و روز گشوده است.اما آنچه تلاشی رنجبار است،آنچه ازمودنی است دشوار باز آمدن از راه رفته است؛و فرا امدن به سوی روشنایی فرازین.

انان سبب این اتش افروزی را نمی دانند؛ اما بر رنجی که شیفتگی و شوری سترگ که ان را به گناه و ناپروایی خوار داشته اند ، پدید می تواند اورد ؛ و بر انچه زنی اسیمه و تبزده می تواند کرد،اگاهند؛

به یاری کدامین گفته ها می تولن شنی انچنان را، شب کشتار و مرگ و سوگ را برنگاشت و باز نمود؟