Ahoura.7’s Reviews > آدم جعبه ای > Status Update

مسئله این است که همه‌چیز زیادی عادی بود. حقیقت ریزریز شده بود. مثل پازلی با قطعه‌های گم‌شده‌ی فراوان و پر از خیال‌پردازی.

زیادی حساس بود. وقتی کمی بیش از معمول بیرون می‌مانْد، نگران ناپدید شدنِ اتاق می‌شد و نمی‌توانست با خیال راحت بیرون برود. آرام‌آرام میلِ خانه‌نشینی‌اش شدیدتر شد. کار به جایی رسید که خود را در خانه حبس کرد و دیگر پایش به بیرون باز نشد. در آخر هم گرسنگی یا طنابِ دار جانش را گرفت. وقتی شنیدم که هیچ‌کس تا امروز جنازه‌اش را شناسایی نکرده است تعحب نکردم.

اگر امیدی هم در کار باشد، آن‌قدر ریز و ناچیز است که با دقیق‌ترین میکروسکوپ‌ها هم دیده نمی‌شود.