özge mö’s Reviews > Kolıma Öyküleri > Status Update

Pek çok arkadaşı ölmüştü. Ama ölümden daha güçlü bir şey, onun ölmesine izin vermiyordu. Aşk mı? Öfke mi? Hayır. Bir insan bir ağaçla, bir taşla ya da bir köpekle aynı nedenlerden dolayı yaşar. İşte Andreyev burada, bu transit şehirde, bu tifüs karantinasında bunu anladı ve anlamakla da kalmayıp tüm benliğiyle hissetti.

Mahkum orada pohpohlama, yalan söyleme, az ya da çok alçaklık yapma konularında eğitilir, bir egoiste dönüşür.
Özgür hayata geçtiğinde kamp yaşamı boyunca bir ilerleme kaydedemediği gibi, ilgi alanlarının da daraldığını, güçsüzleştiğini ve kabalaştığını görür.
Ahlak sınırları bir kenara atılmıştır.
Alçaklık yapsa da yaşamaya devam edebildiği ortaya çıkmıştır

Kamp hayatının her dakikası nefretle doludur.
Orada bir insanın bilmemesi, görmemesi gereken çok şey vardır. Bunları gören varsa, ölse daha iyidir onun için.
Bir mahkûm kampta sadece çalışmaktan nefret etmeyi öğrenir, başka da hiçbir şey öğrenemez.