Katayoon’s Reviews > عیش مدام: فلوبر و مادام بوواری > Status Update

تراژدی اِما این است که آزاد نیست. او بردگی خود را صرفا نتیجه‌ی طبقه‌ی اجتماعی و نیز حاصل محیط ولایتی زندگی خود -دنیایی کوچک که چندان مجالی برای دست زدن به کارهای نمایان به کسی نمی‌دهد- نمی‌داند بلکه، شاید از این دو مهم‌تر، آن را پیامد زن بودن خود می‌شمارد.
در واقعیت داستانی زن بودن یعنی بسته بودن، یعنی درها را بسته دیدن، یعنی محکوم بودن به گزینش‌هایی حقیرتر در قیاس با گزینش‌هایی که بر مرد روا داشته شده...

نویسنده همواره خویشتنی شقه شده است و دو شخص در او وجود دارند: آن کس که زندگی می‌کند و دیگری که زندگی کردن او را تماشا می‌کند، آن‌که رنج می‌برد و دیگری که شاهد این رنج است تا آن را به کاری بگیرد.

عصیان اِما برخاسته از یک اعتقاد است و آن ریشه‌ی همه‌ی اعمال اوست: من از سهم خود خرسند نیستم، آن پاداش پا در هوای آسمانی به درد من نمی‌خورد، می‌خواهم زندگی‌ام هم اینجا و هم اکنون به تمامی تحقق پذیرد...