Zy’s Reviews > نه تنبیه نه تشویق: چگونه انگیزه‌های درونی را پرورش دهیم > Status Update

‎…رویکرد رفتارگرایی است که به قدری شایع شده که دیگر کسی ان را به عنوان یک نظریه قلمداد نمی کند.مفاهیم این نظریه به صورت اصولی بدیهی و مسلم در اذهان جای گرفته اند.

اظهارنظرها یا تعاریفی که به نحوی کار شخص را ارزیابی می کنند اغلب غیر ضروری اند.

به موازات انکه پاداشها انگیزه درونی را تحلیل می برند و در مقابل رضایت درونی مانع ایجاد می کنند،نیازهای بیرونی نیرومندتر می شوند.از این رو نیازهای بیرونی قوی تری در اشخاص پدید می ایند و جای نیازهای ارضا نشده اساسی تر را می گیرند.

در واقع هرقدر چیزی که وعده داده می شود مطلوب تر باشد نفرت شما از کاری که باید برای به دست اوردنش انجام دهید بیشتر می شود.

هرچیزی که به عنوان شرط یا پیش نیاز چیز دیگری مطرح گردد،یا به عبارتی وسیله ای شود برای رسیدن به هدفی دیگر ، از مطلوبیت و ارزش کمتری برخوردار است.

یک بار پاداش گرفتن برای کاری که قبلا با لذت انجامش می دادیم کافی است تا علاقه ما را برای هفته ها از بین ببرد.

پاداشهای بیرونی انگیزه درونی را کاهش می دهد.

برای انکه انسانها را واداریم تا به روش خاصی رفتار کنند…باید…ان قدر درمانده و محتاج باشند که ارائه پاداش،رفتار مطلوب را در انها تقویت کند.

عقیده رفتارگرایان در خصوص انسان به عنوان موجود منفعلی که انگیزه های بیرونی در قالب مشوق باید او را وادار به عمل کند،با هر مقیاسی که سنجیده شود،عقیده ای منسوخ است.

ادعای من این است که که رفتار گرایی کاربردی اساسا انسانیت ما را زیر سوال می برد.