คุณชายกอล์ฟ นิรัติศัย’s Reviews > หยดน้ำหวานในหยาดน้ำตา > Status Update

"ได้ปลดเป้บ้างคือรางวัลของคนเดินป่า แค่วางลงก็เบา-เป็นความจริงแท้ แต่กับบางเรื่อง เราแบกเพื่อรับผิดชอบ เราหนักหนาอย่างเปี่ยมสุข" — p.239

"ผ่านครึ่งชั่วโมงฉันก็รู้ว่า ควรมองหาและเลือกก้อนหินเอง...เช่นเดียวกับที่อื่นบนโลก ฉันต้องหาตำแหน่งวางเท้าที่เหมาะเจาะกับก้าวย่าง, เหมาะสมกับตัวเอง
ฉันรักพี่ แต่ไม่อาจย่ำตามรอยพี่" — p.242

"วรรณกรรมทำให้เราเข้าใจมนุษย์และชีวิตมากขึ้น ไม่ใช่ทั้งหมด ไม่อย่างหมดจด แต่อย่างน้อยก็มากกว่าไม่มีวรรณกรรม" — p.197

"ไม่มีใครหลีกหนีอ้อมกอดแห่งทุกข์และการรอคอย ไม่ต่อสิ่งนี้ก็ต่อสิ่งนั้น ทั้งอาจไม่มีใครเข้าใจมันเลย นอกจากตัวเราเอง" — p.200

"น่าดีใจอย่างยิ่ง ที่ศรัทธาต่อการเขียนทำให้เรามีศรัทธาต่อชีวิต มองเห็นได้ว่าชีวิตคือสิ่งมหัศจรรย์ และเราหาได้ถือกำเนิดขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ทั้งเราไม่ได้ตายไปพร้อมความว่างเปล่า

มันเป็นอย่างนี้ใช่มั้ย? ศรัทธาต่อการเขียนชักนำไปสู่ศรัทธาต่อชีวิต และเพราะมีศรัทธาต่อชีวิตนั่นเอง ทำให้เราเขียน" — p.10

[โลกหมุนรอบตัวเอง, กนกพงศ์ สงสมพันธุ์]

"งานควรเป็นความรัก และเนื้อในแห่งการงานควรหลอมรวมกับตัวเราอย่างง่ายดาย" — p.22