SoHa’s Reviews > فلسفه تنهایی > Status Update

فیشته(نظام اخلاقی): هرچند تامل در خلوت خویشمی‌تواند به حال هر متفکری مفید باشد، هدف آن تامل قاعدتا ارتباط با دیگر افراد است.

هدف نوشتن در خلوت هم چیزی نیست جز پیدا کردن یک خواننده.

انصراف خاطر ( دوری جستن از خود)

در تنهایی فرد با خودش تنهاست ولی در خلوت فرد در کنار خویش است!
آرنت: من در خلوت خویش، دو در یک هستم.

هویگه: خلوت بسی شیرین است
تا آن زمان که
راه من به سوی دیگران باز باشد
زیرا آدمی برای خودش نمیدرخشد

تا میای یه ذره امیدوار بشی به کتابه میزنه به صحرای کربلا! ☹️🥱🤦‍♀️

۶:
زیمل
فردگرایی کمی: آزادیِ «از قیدها»؛ فرد فقط یک واحد مستقل و برابر است. تمایز او عددی است.
فردگرایی کیفی:آزادیِ «برای خاص‌بودن»؛ فرد باید یکتا، اصیل و تکرارنشدنی باشد. تمایز او ماهیتی/سبکی است.
فردگرایی روشنگری: آزادی یعنی رهایی از محدودیت بیرونی.

فردگرایی رمانتیک :آزادی یعنی بیان اصالت درونی.

پارادوکس:
فرد مدرن هم آزادی بی‌حد می‌خواهد، هم تعلق عمیق؛
اما تعلق آزادی را محدود می‌کند و آزادی مطلق تعلق را!

فصل۶:
آمارتیا سن :
آزادی امکانی:
چه چیزهایی می‌توانی انجام دهی؟ دامنهٔ انتخاب‌های واقعی تو چیست؟(ظرفیت‌های واقعی و امکانات زندگی)
آزادی فرایندی:
آیا روند تصمیم‌گیری آزادانه، منصفانه و بدون اجبار است؟

برای توسعهٔ انسانی، هر دو جنبه ضروری‌اند. فقط یکی کافی نیست.

آزادی مثبت: زیستن مطابق ارزش های خویش (فراتر از عدم مداخله می‌رود و شامل در دست گرفتن مهار زندگی خویش و شکل دادن به آن هم است)

فصل ۶:

رابرت دی پانتم: "سرمایه ی تضعیف شده در چیزهایی متجلی می‌شود که تقریبا بی‌آنکه کسی متوجهش باشد محو شده اند. مهمانی های همسایگان و گردهم آمدن با دوستان، مهربانی بی درنگ غریبه‌ها، و دنبال کردن مشترک خیر و خواسته عمومی و نه دنبال کردن حریصانه ی خیر و خواسته ی شخصی به تنهایی"

مفهوم آزادی منفی: اگر کسی را مجبور کنند کاری بکند که خودش هم به میل خودش آن کار را میکرد، باز آزادی او نقض شده است.

فصل ۵:
ریلکه: "میتوان به عشقی دست یافت که حفاظی دوگانه است که از دو تنها حفاظت میکند و به آنها امنیت می‌بخشد"

دان دریپر : " ما همه محکوم به نوعی تنهایی در طول زندگی هایمان هستیم، اما آدم‌های تنها می‌توانند آدمهای تنهای دیگری را بیابند و به این ترتیب این تنهایان دیگر خیلی هم تنها نمی‌مانند!"

خیلی کتاب سطحیی ه ! نمی‌دونم چرا همچنان دارم میخونمش!

احساسات پیام‌های درونی‌اند که ما را به نیازها و ارزش‌هایمان آگاه می‌کنند. تنهایی نشانه‌ی کمبودِ ارتباط معنادار است، نه عیب. معنای هر احساس به تعبیر ما وابسته است، پس با تغییر نگاه، احساس هم تغییر می‌کند. وقتی احساسات را راهنما ببینیم، نه دشمن، زندگی عاطفی‌مان آگاهانه‌تر و سازنده‌تر می‌شود.