Zy’s Reviews > دوزخ > Status Update

نزدیک بامداد،در ان ساعت که پرستو نغمه غم انگیز خویش را شاید بیاد نخستین بدبختیهای خود ساز میکند،روح ما از هر وقت دیگر از جسم دورتر و از قید اندیشه های تن ازادتر میشود، و از بصیرتی تقریبا اسمانی برخوردار میاید…

شگفتا!عدالت خداوندی که چنین سخت ضربت می زند،چه منتقم و قهار است!

از این پس باید با تنبلی خویش بستیزی،زیرا روی پر نشستن و زیر روپوش خفتن،کسی را به نام اوری نمی تواند رسانید،و آنکس که بی افتخار زندگی کند،از خویش بهمان اندازه اثر می گذارد که دود در هوا و کف در اب.

این دوزخیان ردائی بسیار سنگین بر تن دارند که تحمل وزن ان برای ایشان بزرگترین عذابها است.این ردا از بیرون پرزرق و برق ،ولی از درون سیاه و ناصاف است،زیرا ریاکاران عادت دارند که همیشه ظاهر خودرا غیر از انچه در باطن دارند جلوه دهند،…

و ما همراه این ده شیطان رهسپار بودیم: چه یاران ناهنجاری ! اما بکلیسا با پارسیان باید رفت ،و بمیخانه با باده نوشان!

ما همه ادمیانی بودیم که اکنون بوته های خاری شده ایم؛ و بفرض ان هم که ارواح مارانی بوده باشیم،دست تو باید بیش از این جانب انصاف را نگهدارد.

تو در اینجا در انتظار من بمان و با کمک امید روح خسته ات را تاب و توان بخش،و یقین دان که در این ورطه ات تنها نخواهم گذاشت.

تو کیستی که پیش از ساعت مقدر بدینجا امده ای؟
و من بدو گفتم؛(امده ام،اما نمیمانم.ولی تو خود که هستی که سرو وضعی چنین ناخوش داری؟)
جواب داد:(می بینی که روحی پریشانم).
و من بدو گفتم:(ای روح ملعون،همچنان با اشک و رنج خود دمسازبمان،زیرا…)

شما که داخل میشوید، دست از هر امیدی بشوئید.

از من داخل شهر الام می شوند.
از من بسوی رنج ابد میروند.
از من، پا بجرگه گمگشتگان میگذارند.
عدالت،صانع والای مرا به ساختنم برانگیخت:
پدیدارنده ام قدرت الهی بود،
و عقل کل، و عشق نخستین.
پیش از من هیچ چیز افریده نشده بود
که جاوید نباشد،…