Mohsen’s Reviews > در آستانه > Status Update

آن پاره سنگ بي نشان بودم من در ان التهابِ نخستين
آن پارهْ سكونِ خاموش بودم من در آن ملالِ بي خويشتني
آن بوده ي بي مكان بودم من
آن باشنده ي بي زمان...


به كدام ذكرم آزاد كردي
به كدام طلسمِ اعظم
به كدام لمسِ سرانگشت جادويي؟


از كجا دريافتي درختِ اسفندگان
بهاران را با احساسِ سبز تو سلام مي گويد
و ببرِ بيشه
غرورش را در آينه ي احساسِ تو مي آرايد؟


از كجا دانستي؟