Giorgos’s Reviews > Ποίηση, 1963-2011 > Status Update

[Ο σκίουρος]
Κοίτα τον πώς πηδάει πάνω απ' τα ξερόκλαδα της καρδιάς μου!
Η βροχή ξεφαντώνει στην ουρά του
αλλ' αυτός σταθερός
ξεδιαλέγει φύλλα ξερά
ψάχνει για το θείο καρύδι.
[Ο σκίουρος απαντάει]
Από τη φαντασία στη στέρηση
κάνω κι εγώ τους πήδους μου
κι όλες οι έρευνές μου για τροφή
συνοδεύονται από φουντωτές κινήσεις.
Μνήμη κι όνειρο στα ζώα είναι ένα.
Κοιμούνται και θυμούνται
ξυπνούν και ξεχνούν

Αν τουλάχιστον πίστευα στο Θεό
θα 'χαν τα χέρια σου
άπειρες ερμηνείες
όταν κινούνται
και μ' ανεβάζουν στον ουρανό
[...]
θα μου είχε εξηγηθεί η παράλογη
επιμονή μου να βασανίζομαι
να πατάω έξω απ' τον άσπρο κύκλο
της μικρής ευτυχίας
θα 'χα πέτρα μέσα μου
δύναμη
για την ατέλειωτη ελεγεία
της ζωής μου.

Σιγά σιγά θα παρατηρείς
ότι όλη η ομορφιά είναι πτώση
του νερού
του φύλλου
του χιονιού...

Περνώ τη ζωή μου
από την κεφαλή της ίδιας πάντα
σκουριασμένης βελόνας
και ράβω, ράβω τα πάθη μου.
...
όλα γνωστά
κι εγώ γνωστή μ' άμαθη
ξέρω μόνο ό,τι είμαι στον έρωτα
ό,τι με νικάει στον έρωτα'
μια κοινοτοπία που τραγουδάει.