محمد’s Reviews > برادران کارامازوف: جلد اول > Status Update

ارتباط عجیبی با نثر داستایوسکی برقرار میکنم. یاد حرف"ش" افتادم که میگفت انقدر اون اهنگو دوست دارم که از دور بودن ازش رنج میکشم، میخوام یکی باشیم. واقعا منم همچین حسی دارم.
توی این قسمت اندیشه‌های پدر زو سیما رو بازگو میکرد که خب معارف عمیق مسیحی بود که از دید یه علم بزرگ گفته میشد. حس میکردم کلیاتش با معارف اسلامی اشتراکات زیادی داره که غیر از اینم نمیشه انتظار داشت.

خوندن دوباره‌ی فصل مفتش اعظم واقعا هنوزم برام شگفت انگیز بود، نگاه ایوان به مسیله‌ی آزادی و عصیان گری انسان ادم رو واقعا درگیر میکنه
و این جمله:
انسان ها هرچند عصیانگر اند اما عصیان گری ناتوانند و از حفظ عصیان خویش عاجز اند.

فوق العاده بود این بخش. بحث به قضا و قدر و رنج های انسان کشیده شد و ایوان با چنان حرارت نطق کرد که اصلا نفهمیدم چجور زمان گذشت و ۳۰ صفحه رو خوندم. سوالای بزرگیه ‌که ذهن هر ادم دنبال سعادتی رو به خودش مشغول کرده.
واقعا لذت میبرم از همراهی با داستایفسکی

به نظر میاد بعد اون ضمینه سازی ها, حالا کم کم داره زوم بیشتری روی الیوشا، قهرمان رمان، میشه.
حالا که کمی گذشته. کتاب دوم رو خیلی تاثیر گذار میبینم. واقعا شهوت پرستان یه عنوان عالی بود برای اون فصل که واقعا نشون میده ادم تا چه حد میتونه توی غرایش غرق بشه و دست به چه کارایی بزنه و توی این چرخه چه ظلم هایی به خودش و اطرافیانش بکنه بدون اینکه بتونه جلوی خودشو بگیره !

واقعا از خوندنش لذت میبرم. نثر فوق‌العاده جذابی داره. و اینکه آدم رو به فکر فرو میبره...

واقعا لذت میبرم از این موشکافی های داستایفسکی و صداقت شخصیت هاش. و همچنین واقعی بودنشون، قدیس نبودن، قهرمان نبودنشون واقعا برام‌ خوندنی تر می‌کنه داستان رو

تا الان دو تا از شخصیت ها رو گم کردم و نمیدونم کین :)) و امیدوارم که تو ادامه نقش مهمی نداشته باشن.
خیلی دوست دارم بدونم که این داستان ها حاصل تجریبیات شخصی داستایوسکی هستند یا پرورده‌ شده‌ی ذهنش! ولی در هر حال در خط به خطش میشه ردپای دغدغه های و سوالاش و حتی دیدگاه هاش تو موضوع های مختلف رو پیدا کرد.
واقعا لذت میبرم از خوندنش.