Hüma’s Reviews > İtiraflarım > Status Update

Çünkü, "Sen yalan içinde yaşıyorsun, ben hakikatte" iddiası, bir insanın ötekine söyleyebileceği en acımasız sözdür.

Her insan tanrının iradesiyle dünyaya gelmiştir. Ve tanrı insanı öylesine yaratmıştır ki, her insan ruhunu mahvedebilir ya da kurtarabilir. İnsanın hayattaki görevi, ruhunu kurtarmaktır.

Aynı inançları, hayatları bunlarla çelişen insanlar tarafından ifade edildiğinde bana nasıl itici geldiğini ve yine aynı inançların onlar sayesinde yaşayan insanları gördüğümde bana akıllıca ve çekici göründüğünü hatırlayınca, o inançları o zaman neden reddettiğimi, anlamsız bulduğumu ve bunların şimdi bana neden anlamlı göründüğünü anladım.

İnanç hangi cevapları verirse versin, bu cevapları kime verirse versin ve hangi inanç olursa olsun, inancın her cevabı insanın ölümlü varlığına sonsuzluk anlamı veriyor; yani acılarla, fedakarlıklarla, ölümle yok olmayan bir anlam. Bu demektir ki, yaşamanın anlamı ve imkanı, yalnızca inançta bulunabilir.

İnançtan çıkan sonuç şuydu: Hayatın anlamını anlamak için, kendimi akıldan kurtarmalıyım, hani bu anlam olmadan var olmayan akıldan.

Okumuşların ve bilgelerin temsil ettiği şekliyle akıl yoluyla elde edilen bilgi, hayatın anlamını inkar etmektedir. İnsanlığın muazzam toplulukları ise, bütünüyle insanlık ise, bu anlamı, akla dayandırılmamış bir bilgide görüyor. Akla dayandırılmamış bu bilgi ise, inançtır, yani benim iyice reddetmem gerektiğine inandığım inanç.

Herkesin kendini çok iyi hissettiği, herkesin ne yaptığını bildiği, oysa senin kendini iyi hissetmeyip dışlandığın neşeli bir topluluğa düşersen ne yap yap onlardan uzaklaş!

Her şey boş, doğmamış olana ne mutlu. Ölüm, hayattan daha iyi, hayattan kendini kurtarmak gerek.

Ve neyin iyi ve zorunlu bir şey olduğuna karar verecek olan da hakimlerin ve insanların söz ve hareketleri değil, ilerleme de değil, kalbimle birlikte benim.