باقر هاشمی’s Reviews > مجوس > Status Update

جان فاولز روان خودش رو به‌رز حیرت‌آوری زنده‌شکافی کرده.
اگر پیمان خاکسار یه‌کم بهتر ترجمه می‌کرد حقّ داستان به‌خوبی ادا می‌شد.

این از اون رمان‌هائیه که باید گشتالتی بهش نگاه کنی.

عطف کتاب مجوس از داخل؛ مقوای پودر لباسشویی "دریا"ست به گمانم.
امیدوارم برای کیفیت ترجمه‌هایی که بیرون می‌دهند این‌چنین سهل‌گیر و صرفه‌جو نبوده باشند.

تصمیم گرفتم صبح واقعیت را به او بگویم، و نه به‌سان اعتراف، به عنوان ابزاری که کمک کند به او برای فهم حقیقت، که بیماری‌ام چیزی علاج‌پذیر نبود مثل سفلیس، چیزی بود بسیار مبتذل‌تر و بسیار وحشتناک‌تر، بی‌بند و باری‌ای فطری.

می‌تونم حرف بزنم؟-
اگر دوست داری.-
ترجیح می‌دی حرف نزنم.-
گاهی کنار هم بودن بهتر از با هم حرف زدنه.-
من دوسْت دارم حرف بزنم چون به‌م بهانه می‌ده نگاهت کنم.-
چرا فقط نگاه نمی‌کنی؟-

من هم شبیه او نشستم و به هم خیره شدیم. نگاهش به‌قدری استوار بود و به‌قدری کنجکاو و بی‌نقاب، که باعث شد سرم را بیندازم پایین.

من خیلی تو بازی خیره‌شدن مهارت ندارم.

تمام بازی‌های بین مرد و زن، حتا جدی‌ترین‌شان، به‌غایت جنسی‌اند.

تو زندگیِ هر کس لحظه‌ای می‌رسه شبیه لحظه‌ی میزان شدنِ شاهینِ ترازو. اون زمان باید خودت رو بپذیری. دیگه مهم نیست قراره چی بشی. چیزی که هستی و همیشه خواهی بود مهمّه.

چه اتفاقی می‌افته اگه آدم لحظه‌ی... میزان شدن شاهینِ ترازو متوجه نشه؟

می‌شی مثل خیلی‌های دیگه. تعداد خیلی کمی از آدم‌ها این لحظه رو تشخیص می‌دن. و زندگیِ آینده‌شون رو بر اساس اون طرح می‌زنند.

درد جسمانی‌ای که هفته‌های اول بابت دوری‌اش می‌کشیدم کم‌کم محو شد. هنوز زمان‌هایی بود که می‌دانستم از ته‌دل او را می‌خواهم، حاضرم همه چیزم را بدهم تا کنارم باشد. ولی این استیصال جنسی بود نه افسوسِ از کف رفتنِ عشق.

یک هوس‌باز حرفه‌ای به‌ندرت انسانی قابل ترحم است.
مارکی دوساد