Zohreh Hanifeh’s Reviews > سه‌گانه‌ی خاورمیانه: جنگ عشق تنهایی > Status Update

و اعتراف می‌کنم
که سال‌هاست
لب‌های‌مان را
مثل ماهی‌ها تکان می‌دهیم
و هیچ هیچ هیچ نمی‌گوییم

آن‌قدر از تو می‌نویسم
تا فارسی تمام شود

کسی نمی‌تواند
با من قرار بُگذارد
چرا که من زمان‌های مختلفی هستم
و هم‌زمان که پنج‌سالگیم
دست پدر را گرفته است
دست دیگرم دارد
جنازه‌اش را می‌شویَد

یعنی
دلم ریخته
و خانه‌ای که ریخته را
نمی‌شود از زمین برداشت

پس
گذشته‌ام را
گذاشتم بیاید با من
چرا که هیچ جا برای ماندن نداشت...