Ali Momeni > Status Update

آنها [اندیشمندان عصر روشنگری و به خصوص اقتصاددانان فیزیوکرات] با تعمیم دادن اندیشه‌ی قانون طبیعی به قلمرو اقتصادی-که خود اشتباهی اجتناب‌ناپذیر اما اساسی است- از اقتصاد یک بخش غیرمذهبی و خارج از اختیار بشر می‌سازند. انعطاف‌ناپذیری قوانینی که خواب تغییر آن‌ها را هم نمی‌توان دید، ناگزیر فکر اطاعت را ایجاد می‌کند. اقتصاد جز لایتجزای طبیعت می‌شود و در اقتصاد هم نمی‌توان بر طبیعت حاکم بود مگر با اطاعت از قوانین طبیعت

روشنفکر کسی است که در آنچه به او مربوط نیست دخالت می‌کند و مدعی است به نام برداشتی جامع از انسان و جامعه، به مجموعه حقایق اکتسابی و رفتارهایی که از آنها الهام می‌گیرند معترض است.

او [روشنفکر] صلاحیت خود را از مهارت حرفه‌ای‌اش نمی‌گیرد. مهارت حرفه‌ای برای او فقط یک پایگاه اجتماعی است که او برای اینکه سخنانش را بشنوند به آن احتیاج دارد. یا بهتر بگوییم شغل و مقام بالای روشنفکر جایگاهی در جامعه به او می‌بخشد که بنابر معیارهای پذیرفته شده جوامع به او اجازه دادرسی می‌دهند. اما خود او به هیچ وجه نمی‌خواهد که از این جایگاه قضاوت کند: دقیقا می‌خواهد که در ورای تخصص‌اش حرف خود را بزند.