سارینا’s Reviews > برفک > Status Update

آدم تمام عمرش با بقیه خداحافظی می‌کنه، ولی با خودش چطوری باید خداحافظی کنه؟

نمی‌دونم این همه هیاهو سر چیه. آب. نوشیدنی من آبه. آدم می‌تونه به یه لیوان آب اعتماد کنه.

می‌خواستم بدوم، دوست داشتم بدوم. می‌خواستم تا جایی که در توان داشتم به سرعت بدوم، در شب، این‌قدر بدوم که دلیل دویدنم را فراموش کنم.

امشب یکم زود شام نمی‌خوریم؟
به کِی می‌گی زود؟
برای این‌که می‌خوایم زودتر تمومش کنیم بره؟
برای چی باید بخوایم زودتر تمومش کنیم بره؟
تا اگه اتفاقی افتاد اقلاً شام‌مون رو خورده باشیم.

«چیزی به اسم حالا وجود داره؟ به محض اینکه به زبون می‌آریش حالا اومده و رفته. چطور می‌تونم بگم الان داره بارون می‌آد وقتی به اصطلاح حالای تو به محض اینکه به زبونش می‌آرم تبدیل میشه به قبلن؟»

«چیزهای ساده محکوم‌اند به فنا، یا این فقط خرافات است؟»

«می‌گفتم که بابِت را همین جوری که هست خیلی دوست دارم. می‌گفتم در جثه‌های تنومند یک جور صداقت وجود دارد، البته یک میزان مشخص از تنومندی. آدم‌ها به مقدار مشخصی از حجم در دیگران اعتماد می‌کنند.»