سارینا > Recent Status Updates

آدم تمام عمرش با بقیه خداحافظی می‌کنه، ولی با خودش چطوری باید خداحافظی کنه؟

نمی‌دونم این همه هیاهو سر چیه. آب. نوشیدنی من آبه. آدم می‌تونه به یه لیوان آب اعتماد کنه.

می‌خواستم بدوم، دوست داشتم بدوم. می‌خواستم تا جایی که در توان داشتم به سرعت بدوم، در شب، این‌قدر بدوم که دلیل دویدنم را فراموش کنم.

امشب یکم زود شام نمی‌خوریم؟
به کِی می‌گی زود؟
برای این‌که می‌خوایم زودتر تمومش کنیم بره؟
برای چی باید بخوایم زودتر تمومش کنیم بره؟
تا اگه اتفاقی افتاد اقلاً شام‌مون رو خورده باشیم.

‏"عشق من که به وسعت دریاست، کرانه‌های زندگی قادر نخواهند بود در خود جایش دهند."

آن بیرون همه‌چیز پیوسته در حال از دست رفتن است و حسرت تنها حس حقیقی آن‌جاست.

یاد مرا به حافظه بسپار
اما...، نام مرا
بر لب مبند که مسموم می‌شوی
من داغ دیده‌ام

سرانجام کهنه شد، نخ‌نما شد، پر از سوراخ شد و ناپدید شد، درست همانگونه که خاطرات محو می‌شوند و از بین می‌روند.

زوبیکوف هم با هر دو دست، به نشانه‌ی عمیق‌ترین احترامات، دست وی را فشرد.

خیلی با روایت مهتاب صداقت از خانه‌ی سمیه گریه کردم. خیلی غمگین شدم واقعن

ما همه قربانی ناخودآگاه خود هستیم و نمی‌توانیم درک کنیم چرا از بعضی چیزها می‌ترسیم و نسبت به برخی دیگر مشتاقیم.

رفاه یعنی این‌که والدین درک کنند که کودکشان در نهایت آن‌ها را ترک خواهد کرد و این موضوع نشانه‌ی استقلال اوست و نه خیانت کردن به آن‌ها.