Behnam K’s Reviews > کودکی را می‌زنند: گزیده‌ای از مقالات بالینی روان‌کاوی فروید > Status Update

ما عادت کرده ایم با اطمینان خاطر به بیماران دچار ناتوانی جنسی که برای معالجه نزدمان می آیند وعده ی بهبودی دهیم ولی تا زمانی که پویش های اختلال برای ما ناشناخته است باید در دادن این وعده ی بهبودی محتاطانه تر عمل کنیم. به نظر شگفت آور و غیرقابل باور می رسد اگر روان کاوی نشان دهد که علت این ناتوانی «صرفا روانی»، یک‌رویکرد مازوخیستی تیپیکال است رویکردی که احتمالا از زمان کودکی عمیقا در فرد حک شده است.

هر کس که روانکاوی دوران کودکی را مد نظر قرار ندهد، قطعا دستخوش خطاهای فاجعه باری خواهد شد. این تأکید بر اهمیت اولین تجارب زندگی به معنای دست کم گرفتن تأثیر تجارب بعدی نیست. اما باید در نظر داشت که دریافت های بعدی زندگی به اندازه ی کافی واضح و آشکار از زبان بیمار بیان می شوند حال آنکه این درمانگر است که باید در حمایت از مطالبات دوران کودکی سخن بگوید.

ارزش روانی نیازهای اروتیک به محض آنکه ارضای آنها آسان شود رو به کاهش می نهد.برای تشدید لیبیدو به مانعی نیاز است و در جایی که مقاومتهای طبیعی در برابر ارضا کافی نبوده اند انسان ها همیشه مقاومتهای عرفی را بنا نهاده اند تا بتوانند از عشق لذت ببرند.این موضوع هم برای افراد هم برای ملت ها مصداق دارد.در دوره هایی که هیچ مانعی در مسیر ارضای جنسی وجود نداشته(احتمالا نظیر دوران افول تمدنها)عشق چیزی بی ارزش و زندگی تهی بوده است

نفرت آمیخته با عشق، در غرایز صیانت نفس ریشه دارد: زمانی که رابطه عاشقانه با یک ابژه به پایان می‌رسد غالباً نفرت جای آن سربرمی آورد طوری که تصور میکنیم عشق به نفرت تبدیل شده است در این جا آنچه رخ میدهد ما را به این نتیجه میرساند که از طریق پسرفت عشق به مرحله مقدماتی سادیستی، نفرت تقویت میشود که انگیزه های واقعی خود را دارد به گونه‌ای که این نفرت سرشتی اروتیک به خود میگیرد و به این شکل، رابطه عاشقانه فوق تداوم می یابد