Elham’s Reviews > چنین گفت زرتشت > Status Update

آن که همیشه شاگرد می‌ماند آموزگارِ خود را پاداشی به‌سزا نمی‌دهد.

آن گاه که آری [گفتن] را جایی نمانده باشد، نه‌یِ مقدس می‌گوید : او مرگ و زندگی را چنین درمی‌یابد.

در جامِ بهین عشق‌ها نیز تلخی هست. و این سان شوق به ابرانسان را برمی‌انگیزد. این‌سان در تو، ای آفریننده، تشنگی می‌انگیزد.

آن‌چه شما عشق می‌نامید، دیوانگی‌هایی‌ست کوتاه و زناشویی‌تان حماقتی‌ست دراز، پایان بخشِ این دیوانگی‌های کوتاه!
باری، بهین عشق‌هاتان نیز جز حکایتی شورانگیز و شَر-و-شوری دردناک نیست. حال آن‌که عشق مشعلی‌ست که می‌باید روشنگرِ راه‌هایِ بالاترِتان باشد.
باید به فرا و ورایِ خویش عشق ورزید! پس، نخست عشق ورزیدن آموزید! و بهرِ این می‌باید جامِ تلخِ عشقِ‌تان را بنوشید!

اگر دشمنی دارید، بدّی‌اش را با نیکی پاسخ نگویید که شرمسار می‌شود. به جایِ آن گواهی دهید که در حقِ شما نیکی کرده‌است.
خشم گرفتن به که شرمسار کردن! و اگر نفرینِ‌تان کنند، خوش ندارم که دربرابر دعا کنید. شما نیز نفرینی کنید!

زنی که با تمامیِ عشق‌اش فرمان می‌برد، چنین می‌اندیشد: «بنگر که جهان هم‌اکنون کامل شده است!»
زن می‌باید فرمان برد تا برای رویه‌ی خود ژرفایی بیابد. نهادِ زن رویه است؛ لایه‌ای پرجنب‌وجوش بر رویِ آب‌های کم‌ژرفا.
اما نهادِ مرد ژرف است و رود‌-اش در غارهای زیرزمینی می‌خروشد. زن قدرت او را حس می‌کند ، اما آن را درنمی‌یابد.

شادکامی مرد این است: من می‌خواهم. شادکامی زن این: او می‌خواهد.

مرد را از زن هراس باید آن‌گاه که زن عاشق است. چه آن گاه است که زن همه چیز را فدا می‌کند و هیچ‌چیزِ دیگر را در نظرش ارجی نیست.

در عشق‌تان فروزِ ستاره باد! و امیدِتان این باد: « بادا که ابرانسان را برایم!»
در عشق‌تان دلیری باد! با عشقِ‌تان بتازید بر آن کس که در شما هراس می‌انگیزد.
عشقِ شما فخرِ شما باد! زن جز این کمتر فخری می‌شناسد. و امّا، فخر شما این باد: بیش از آن دوست بدارید که دوست‌تان می‌دارند و در این کار هرگز از هیچ‌کس واپس نمانید.

ای تنها، رهسپارِ راهِ عاشقان‌ای. عاشقِ خویشتن‌ای و ازین‌رو خود خویشتن را خوار می‌داری، چنان‌که تنها عاشقان خوار می‌دارند.
عاشق از آن‌رو آفریدن خواهد که خوار می‌دارد! چه می‌داند از عشق آن کس که ناگزیر خوار نداشته است آن چه را که دوست می‌دارد؟
برادر، با اشک‌های من به خلوت رو. دوست میدارم آن را که می‌خواهد برتر و فراتر از خویش بیافریند. این‌سان فنا می‌شود.