Nima ُShoa’s Reviews > Theorizing Revolutions > Status Update

تلاش‌های آمرانه کشورهای توسعه‌یافته برای وادار کردن کشورهای در حال توسعه به جلوگیری از استفاده از جنگل‌ها، معادن زغال و آب، نتیجه خوبی به بار نیاورده است، درک این که تخریب منابع همراه با افزایش جمعیت، بی‌ثباتی سیاسی به دنبال دارد، شاید رهبران جامعه‌های در حال توسعه را متقاعد کند که روش‌های توسعه پایدار و احیاکننده [منابع] را در پیش گیرند.

سرانجام، مجموعه این شرایط مادی، باعث فعال شدن آرمان‌های مخالفت می‌شوند و راه را برای رشد آرمان‌هایی باز می‌کند که مدت‌ها موجودیت خود را حفظ کرده‌اند تا در زمانی مناسب، محور فکر اجتماع‌هایی شوند که به مخالفت با نظام سیاسی حکومتی موجود برمی‌خیزند.

افزایش جمعیت، به ویژه اگر با کمبود اشتغال، رشد سریع شهرنشینی و جوانی جمعیت همراه باشد، با احتمال بیشتر، بر تعداد افرادی می‌افزاید که به استقبال خطر رفته و به دنباله‌روی از نخبگان وارد میدان مبارزه می‌شوند.

ستیز نخبگان، غیرنخبگان را به قیام تشویق می‌کند و بر نتایج ساختاری کنش انقلابی توده‌ای تاثیر قطعی دارد. غیرنخبگان هم مانند نخبگان نمی‌خواهند تیشه به ریشه خود بزنند و می‌کوشند از چند و چون ساختارها و ستیزه‌های اجتماعی آگاه شوند تا بدانند کی و کجا بسیج آنها اثربخش است.