Aroosha Dehghan’s Reviews > پرده‌ی نئی > Status Update

«باشد روزی که آب و نان به شرط ندهند
و بیداد از دهان دادگری سخن نگوید
و دانش مرد و زن نشناسد.»

پایان: 6 تیرماه 1402
و مثل همیشه چنان سرشارم از لذت بیضایی‌خوانی که توان نوشتن ندارم.
قطعا می‌نویسم اما وقتی هیجانم فروکش کرد.

«دعا می‌کنم برای هر بیگناهی که چون من بر لب این پرتگاه است.
دعا می‌کنم برای هر دادخواهی که التماسش برای دادگری شنیده نشد.
دعا می‌کنم خداوند نیم‌گناهان شما را ببخشد، که برای هرکدام از نیم دیگر سزاوار چندین جهنمید.»

و فریاد از قاضی و جان‌هایی که به بیداد گرفت...

جز رویاهایمان چیزی در این جهان نیست که به کوشش بیارزد!

«- دیوان بیگی: قاضی به قطع گفت مادر گیتی چون منی نخواهد زاد!
- امیر: این بهتر! شاید مردمان چندی نفس بکشند.»

شاید مردمان چندی نفس بکشند...

بیماری تو از بی انصافی است قاضی. دردی که دیگران بیش از خود تو از آن رنج می برند. و نشانه های آن ستبری گردن است و فربهی شکم و سرخی چهره و رگ های برآورده و تنگ دم زدن و ترش رویی و بسته نفسی!