Yasna’s Reviews > ‫شاهنامه، دفتر پنجم > Status Update

به رستم همی گفت زال: ای پسر
ترا بیش گریم به دردِ جگر
که ایدون شنیدم ز دانایِ چین
وُز اخترشناسانِ ایران زمین
که هرکس که او خونِ اسپندیار
بریزد، سرآید بر او روزگار
وُرا کُشتن و شوربختی بُوَد
وُ گر بگذرد، رنج و سختی بُوَد...

که شاید که بر تاج نفرین کنیم
وزین داستان خاک بالین کنیم

«که گوید برو دستِ رستم ببند؟
نبندد مرا دست چرخِ بلند!»

که نفرین بر این تخت و این تاج باد!
بر این کُشتن و شور و تاراج باد!

(از زبان کتایون، مادر اسپندیار، پیش از اینکه اسپندیار برای نبرد با رستم راهی زاولستان بشه.)

همی گُرز بارید همچون تگرگ
زمین پر ز تَرگ و هوا پر ز مرگ
سر از تیغ‌باران چو برگ از درخت
یکی ریخت رَخت و یکی یافت تخت
همی موج زد خون بر آن رزمگاه
سری زیرِ نعل و سری با کلاه
نداند کسی آرزوی جهان
نخواهد گشادن به ما بر نهان!

چنین داد پاسخ که ای پهلوان!
ز گُشتاسپم من خُلیده‌روان
چو پای ترا او نکردی به بند
ز ترکان به ما نامدی این گزند
تو مگری و از داد خرسند باش!
به گیتی درختِ برومند باش!
که من رفتنی‌ام به دیگر سرای
تو باید که باشی همیشه به جای!
چو رفتم ز گیتی، مرا یاد دار
به بخشش روانِ مرا شاد دار
تو پَدرود باش ای جهان‌پهلوان
که جاوید بادی و روشن‌روان

بیفتاد از دست ایرانیان
درفش فروزندهٔ کاویان

گرامی بدید آن درفش نبیل
که افگنده بودند از پشت پیل

فرود آمد و برگرفتش ز خاک
بیفشاند ازو خاک و بسترد پاک

چو او را بدیدند گردان چین
که آن نیزهٔ نامدار گزین

از آن خاک برداشت و بسترد و برد
به گردش گرفتند مردان گرد

ز هر سو به گردش همی‌تاختند
به شمشیر دستش بینداختند

درفش فریدون به دندان گرفت
همی زد به یک دست گرز، ای شگفت!

سرانجامِ کارش بکشتند زار
بر آن گرم خاکش فگندند خوار

می‌ریم که داشته باشیم ادامهٔ کار رو 😍