Mintie_ei’s Reviews > จันทราอัสดง เล่ม 1 > Status Update

ดวงตาทอยิ้มของนางโค้งลงพลางคิดในใจ ก่อนจากไปสงเคราะห์เด็กหนุ่มที่น่าโมโหและต่ำช้าอ่อนแอผู้นั้นหน่อยแล้วกัน
นางตั้งใจจะร่ายรำมั่วๆ ให้เขาดูสักหน่อย ในช่วงเวาลาที่เขาอารมณ์ดีที่สุด นางต้องการให้เขาเห็นนางหลบหนีไปต่อหน้าต่อตาโดยมิอาจขัดขวาง ไม่รู้ว่าเขาจะโมโหจนกระอักเลือดหรือไม่

ถานไถจิ้นเท้าคาง สายตาเบนออกจากเหล่านางรำ มองผ่านชุดกระโปรงสีขาวของเหล่านางรำไปยังเด็กสาวในกรง
หลังผ้าโปร่งสีขาว หลีซูซูกอดเข่าปิดตา ทั้งที่อนู่ในสภาพเช่นนี้แล้ว ใบหน้านางกลับยังไม่มีความรู้สึกอัปยศอดสู ไม่วิงวอน ทั้งไม่หวาดกลัว ถึงขั้นยังคงไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาดังเดิม
ถานไถจิ้นดื่มสุราในจอก เขารู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง

หลีซูซูพูดขึ้น "หลายวันนี้เจ้าหายตัวไปก็เพื่อติดต่อกับลูกสมุนของเจ้าหรือ"
ถานไถจิ้นตอบ "ใช่"
"เจ้าพบตัวจิ้งจอกเจ็ดหางก่อนหน้านี้แล้ว"
"ใช่"
"เจ้ายังรู้ว่าเยี่ยฉู่เฟิงตามมาด้วย"
"มิผิด"
หลีซูซูพูดต่อว่า "เจ้าจงใจหลอกให้ข้าช่วยเจ้า?"
ถานไถจิ้นไม่ตอบอะไร
ไม่ มีเพียงเรื่องนี้ที่อยู่เหนือความคาดหมายของเขา.....
.
.
เขาไม่เอ่ยอะไร แต่กลับยื่นมือออกไป สัมผัสคราบเลือดที่มุมปากหลีซูซู

......"จำคำสาบานในวันนี้ของเจ้าให้ดี หากทรยศ หมื่นหนอนชอนไชหัวใจ"

ฉับพลันนั้นเองเกาทัณฑ์แขนเสื้อดอกหนึ่งก็พุ่งปักทะลุฝ่ามือของปีศาจจิ้งจอกพร้อมเสียงแหลม..........
หลีซูซูหันไปมอง ถานไถจิ้นชูเกาทัณฑ์แขนเสื้อด้วยสีหน้าเยียบเย็น
ถานไถจิ้นมองนางผ่านลูกกรง โค้งริมฝีปากกะทันหัน "เจ้าก็มีวันนี้เหมือนกันหรือ"
หลีซูซูคว้าซี่ลูกกรงและแหงนหน้ามองเขา

การบำเพ็ญเพียรฝึกจิตเป็นการบำเพ็ญกุศล จิตใจไร้ซึ่งละอาย มิใช่การบำเพ็ญความโง่เขลา เฉินเยี่ยนเยี่ยนอยากให้นางตาย นางย่อมไม่มีทางช่วยชีวิตเฉินเยี่ยนเยี่ยนอีก
เดิมทีมุษย์แสวงหาอำนาจก็เพื่อให้ตนเองมาสามารถทำตามใจนึก สามารถใช้ชีวิตตามที่ต้องการ หาไม่แล้วการฝึกบำเพ็ญอย่างยากลำบากไม่ว่าจะหนาวหรือร้อน ทำไปเพื่อให้ตนเองไม่มีความสุขอย่างนั้นหรือ

ปีศาจจิ้งจอกหมอบอยู่บนพื้น เหลือบตาขึ้นอย่างเดือดดาล "เจ้าไม่ได้หลงกล!"
หลีซูซูหยิบยันต์เหลืองในแขนเสื้อออกมา สีหน้าแข็งทื่อหายไป พร้อมแย้มยิ้มมองนาง "ใบหน้าข้ามีคำว่าโง่แปะอยู่อย่างนั้นหรือ"

หลีซูซูขบคิดเรื่องต่างๆ ในใจ นางเดินอยู่ข้างหน้าทั้งสองคน เสื้อผ้าของนางไม่สะอาดเท่าเฉินเยี่ยนเยี่ยน ผมที่เกล้าไว้หลุดลุ่ยออกมา ดวงหน้าเล็กสกปรกมอมแมม กอดแขนสร้างความอบอุ่นให้ตนเองท่ามกลางไอหมอกยามเช้า
เฉินเยี่ยนเยี่ยนพลันมีความมั่นใจมากขึ้นหลายส่วน นางเหลือบตามองถานไถจิ้น กลับเห็นนัยน์ตาดำเข้มของเขาจับอยู่ที่ร่างของหลีซูซูข้างหน้า สีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์

ถานไถจิ้นรู้สึกว้าวุ่นใจเล็กน้อย ในใจบังเกิดความรู้สึกเย็นชาไม่อยากจะใส่ใจ เอ่ยเสียงเยียบเย็นว่า "เห็นแก่ที่วันนี้เจ้าช่วยข้าฆ่าปีศาจต้นไม้ ข้าจะพาเจ้าไปส่งที่หมู่บ้าน จากนี้ไประวังตัวให้ดี"
เนิ่นนานก็ไม่มีเสียงตอบรับจากด้านหลัง เขาเบี่ยงศีรษะเล็กน้อยมองไป
เด็กสาวศีรษะตกลงมา ฟุบหลับไปบนไหล่เขาตั้งแต่เมื่อใดก็สุดรู้

ชายหนุ่มในชุดแดงเดินเท้าเปล่า แบกตัวเด็กสาวไว้บนหลัง สีหน้าเขาเฉยชาปราศจากอารมณ์ ยามเดินไปบนถนนที่มืดสลัว ใบหน้าไม่มีความหวั่นกลัวแม้แต่น้อย