Mahi - ماهی’s Reviews > کلیدر: دوره ۱۰ جلدی > Status Update

یجوری هر دقیقه بساط عروسیه که انگار محرم نزدیکه! 😅
هر دقیقه یکی نشسته به دست و پاش حنا زده.

پایان جلد نهم
این جلد کلش راجع به عروسی بود و از دید عباس‌جان اون آماده‌سازیش رو دوست داشتم تا برسه به اتفاقی که صدای جغد پیش‌بینی‌ش کرده بود اما انتهاش نه واقعه‌ش اما نوع روایتش به دلم ننشست. ماجرای نادعلی هم که به هیچ‌جا نرسید!

می‌خواستم به ۶۶ درصد که رسیدم قبل از ورود به یک سوم پایانی «از هر دری سخنی»وار نظر بنویسم اما نفهمیدم کی رسیدم ۸۰! 🙂
پس کامنت‌ها حاوی نظرات بنده هست تا جایی که میشه بدون اسپویل اما اگر حساس هستید نخونید.

یه جایی توی فصل ۲۵
نطق نادعلی درباره‌ی مرگ
کلا مونولوگ‌های این کتاب خیلی به دلم می‌شینن

تا ابد هر وقت که صدای کمانچه به گوشم بخوره یاد کلیدر میفتم!

چقدر منتظر این برخوردی بودم که توی قهوه‌خانه‌ی ملک منصور پیش اومد! چقدررر!
هرچند که از پیشامدش راضی نیستم.

احساس می‌کنم دولت‌آبادی زمان نوشتن کلیدر یک درصد هم به مخیله‌ش خطور نمی‌کرد که یه دختری این کتاب رو بخونه و دلش بخواد توی دسته‌ی لوطی رخک باشه 🤷🏻‍♀️ چه‌کنم دیگه مطرب و رقاصه بودن همیشه توی فکر من معادل آزادی هست 😍

پایان جلد هشتم
خیلی مقاومت کردم اما فکر کنم منم تبدیل به یکی ازون آدمایی شدم که اسم کلیدر که میاد چشماشون برق می‌زنه.

توی محله‌ی کلمیشی‌ها تنها مردی که میشه باهاش حرف زد و عقل داره صبرخانه.
بقیه‌شون مفتشون گرونه

پایان جلد هفتم
چقدررررر حرف دارم درباره‌ی آخرای جلد هفت
امان از مونولوگ ستاااار
و مارال
برای بار اول مارال رو دوست داشتمممم
😭