فاطمه محمدی’s Reviews > گفتگو در كاتدرال > Status Update

بخش دو بی‌نظیر بود، به طرز شگفت اور و هیجان انگیزی زمان‌ها خلط شده بود و معنا ایجاد می‌کرد‌.
توی بخش سه فهمیدم که ساختار کلی کتاب احتمالا چه طوریه، ما امبرسیو و سانتیاگو رو توی کاتدرال دیدیم که حرف می‌زنن، و بعد هر فصل بخشی از حرف‌های اون‌هاست با راوی‌ای که البته اونا نیستن و در زمان و مکانی که البته کاتدرال و اون روز نیست. خیلی خفنه این کتاب‌

یه کار خیلی جالبی می‌کنه، توی بخش دو که داره فلش بک می‌زنه به گذشته کاراکتر، وقتی سانتیاگو و دوستش دارن حرف می‌زنن با زمان گذشته، یهو می‌گه :«می‌گوید» بعد ادم نمی‌دونه کِی می‌گوید؟ بعد این کارش در مورد ازدواج تته‌ست، که دوست سانتیاگو دوستش داره و از سمتی برای ما تعلیق داره که با تته ازدواج می‌کنه یا نه.

پایان بخش اول از فصل اول
.
در «گفتگو در کاتدرال» سه شخصیت هستند که همزمان به سگ‌دانی گره خورده‌اند؛ سگی که ان را دزدیده‌اند تا به سگ‌دانی ببرند تا بکشندنش و پول بگیرند، صاحب سگ که پیدا کردن سگش یک موقعیت اگزیستانسیال برایش است و مردی که دوست قدیمی صاحب سگ است، در سگ‌دانی کار می‌کند و در وقت رسیدن صاحب سگ در حال کشتن سگی دیگر. هر سه آن‌ها به سگ‌دانی مربوط‌اند، حیوانی در حال ترس از کشته شدن، قاتلی که از گذشته سگ‌دانی آ

من فصل اول رو تموم کردم.
محسور کننده‌ست، هر لحظه‌ش برام کشش داره.
چندتا چیزی که به نظرم می‌تونن موتیف باشن:
- گه، اینکه چه قدر همه‌چیز رو گه گرفته و این صفت غیر از شخصیت اصلی دیگه برای توصیف چه چیزهایی به کار می‌ره.
- سگ‌ها و هاری، از اونجایی که شخصیت اصلی خودش روزنامه نگاره و پیش از ورودش به اون محل سگ‌ها هم از هاری می‌نوشته، و حالا می‌ره و با چشم اونجا رو می‌بینه. انگار وضعیت سگ‌ها بازتابی از وضعیت مردم جامعه‌ست‌.