Shaghayegh’s Reviews > مردن آسان‌تر از دوست داشتن است > Status Update

تو هم باید یه مدت ته‌نشین شی. فعلا می‌تونم بگم که پتانسیل زیادی داشتی و تا حدودی هم حیف شد :)

تو بعضی از قسمت‌ها من رو یاد "خانم دلوی" میندازه. وقت‌هایی که طرف میخواد ابراز عشق کنه اما زبانش با طرف مقابل فرق داره و دور و دورتر میشن. تو سرشون حرف میزنن و خودخوری میکنن اما نمیگن چه حالی دارن. این فاصله‌ای که عشق رو کدر می‌کنه و شاید به عنوان کتاب میخواد برسه. اما نکته‌ی تلخ اینجاست که دوست‌داشتنی که توصیف میکنه سالم نیست، که اگه بود قیاس هم معنایی نداشت. اونم با موقعیتی که دیگه مردی و نسبت به هر چیز راحت‌تره.

مرگ شخصیت با فصل مرگ "روان‌درمانی اگزیستانسیال " همزمان بود و الان به طرز عجیبی دارم جملات رو زیر ذره‌بین قرار میدم. بالأخره کتاب داره یکم اوج می‌گیره.

نحوه‌ی مواجهه و فرار از واقعیت رو خیلی زیبا توصیف میکنه. یکی نامه‌ی عشقش رو از ترس باز نمیکنه. دیگری بابت واهمه‌ای که از عشق و عاشقی داره، میخواد تو سایه بمونه. اون یکی نمیخواد به مادرش تبدیل شه و دیگری جنگ رو میبینه اما انکار میکنه.

اگه این فصل رو میشد با یه دیالوگ توصیف کرد:
من باختم. بدم باختم. من آبروی شهر منو بردم.

چقدر قلم قوی‌ای داری. تا اینجایی که خوندم خیلی ظریف و زیبا به همه چی اشاره کردی. امسال با موازی‌خوانی کتاب‌های قطور یقینا پدر خودم رو درمیارم.