مجید اسطیری’s Reviews > (شرح اسم: زندگینامه آیت الله سیدعلی حسینی خامنه‌ای (1357-1318 > Status Update

وقتی بحث بالا گرفت آقای خامنه‌ای پیشنهاد کرد هر کس مسئولیت بعدی خود را خودش مشخص کند: «گفتم من میخواهم مسئول دادن چای در محل استقرار امام باشم. همه خندیدند. آنها از من که عضو شورای رهبری انقلاب بودم انتظار شنیدن چنین حرفی نداشتند. گفتم: صادقانه میگویم چای را دوست دارم و خوب بلدم دم کنم و در پذیرایی برای این کار صلاحیت دارم. این پیشنهادم راه مجادله و دلخوری را بست و بحث پایان یافت.»

وقتی جوانان پرحرارت جیرفت با او در مورد تخریب دستگاه‌های شرکت کشت و صنعت جیرفت مشورت کردند و گفتند که این شرکت دولتی فلان و بهمان است، آنان را منع کرد و آن اموال را در شمار بیت المال دانست. آنها یک بار ۳۸ هزار تومان به او دادند و خواستند از نفوذش برای خرید اسلحه استفاده کند اما گفت که این پول را بردارند ببرند کتاب بخرند، بین دانش آموزان و مدارس جیرفت پخش کنند.

دوران تبعید_ شهریور 1357

مدتی بعد از سیل ایرانشهر از آقای حجتی کرمانی خواستم با خودرو من گشتی در شهر بزنیم. رانندگی خودرو را خودم به عهده داشتم. وقتی دید مردم از زن و مرد و کودک با دیدن ما دست تکان می‌دهند و ابراز احساسات می‌کنند با شگفتی گفت: «به یاد داری در روزهای اول ورود ما به این‌جا، مردم حتی از سلام کردن به ما خودداری می کردند؟» گفتم: «بله یادم هست، اما وقتی کسی در خوشی‌ها و سختی های مردم شریک باشد اینچنین در دل‌های آن‌ها جای می‌گیرد.»

«من در مشهد جزو سه چهار نفر اولی بودم که از واقعه (شهادت دکتر شریعتی) مطلع شدند و تقریباً شک نکردیم که شهید شده است. پدرش هم... هنگامی که نرم نرم به او تفهیم شد که دکتر فوت کرده است، اولین جمله او که با گریه و زاری همراه بود، این بود «علی را کشتند» و همه جمعیت ۳۰-۲۰ نفره آن جلسه، که همه هم می گریستند، همین را فهمیده بودند. مسئله سکته و ربط آن با روزی هفتاد هشتاد نخ سیگاری که دکتر دود می کرد، بعداً به تدریج مطرح شد.»

بسیاری از رخدادهای زندگی طبیعی بر اثر تکرار و یکنواخت شدن به چشم نمی آیند. اما همین رویدادها در زندان آن هم در سلولی تنگ، بـه حادثه ای بزرگ و فراموش ناشدنی تبدیل می‌شوند. آن روز وقتی پرتوی از نور خورشید به داخل سلول تابید، از فرط خوشحالی نتوانست شادی خود را بروز ندهد. آقای خامنه ای فریاد زد:
بچه ها مژده! خورشید.... خورشید.... زمین آن قدر به دور خود و خورشید گردیده بود، که این پرتو باریک شده بود سهم سلول آن‌ها.

.
روزهای سختی را در سلول سپری کردم که گرانی آنها را جز کسانی که طعم آن را چشیده اند درک نمی کنند... شکنجه روحی و جسمی غذای روزان و شبان ما بود. فریاد زندانیان در زیر شکنجه گوش را میخراشید و در بعضی از شبها تا صبح ادامه داشت. گذران یک ماه در سلول انفرادی مساوی با یک سال در زندان عمومی است؛ اما در اینجا می گویم یک روز بازجویی مساوی با گذران یک سال در سلول انفرادی است.
1353

تلقی گزارشگر ساواک این بود که آقای خامنه‌ای به تشریح اصول انقلابی قرآن و به طور کنایه در لفافه به تشویق و تحریک مردم و به پایداری در برابر اختلافات طبقاتی و استثمار و خفقان می‌پردازد. او از میان گفت و گوهای جوانان حاضر در مسجد امام حسن ع در سال 1353 چنین دریافت که در پس این نشست‌ها سازماندهی دیگری وجود دارد که این جوانان را تبدیل به گلوله‌های آتشین می‌کند.

آقای مرتضی مطهری که از موضوع دستگیری آقای خامنه ای باخبر شده به شدت ناراحت شده و اظهار داشته، همه مراکز حساس را که اثری دارد می‌بندند و دعای ندبه شیخ احمد کافی را رواج می‌دهند. انسان متحیر میغماند چه کند و چه بگوید! وی گفت: سیدعلی خامنه ای از نمونه های ارزنده ای است که برای آینده موجب امیدواری است و در این مدت کوتاه در مشهد کارهای پرثمری انجام داده که یکی از آنها جمع کردن جوانان روشنفکر و بیدار بوده است.

«زندگی از لحاظ سیاسی بسیار زندگی سختی بود. خفقان بود و آزادی نبود. من سال 52 در دوره مبارزات برای جوان‌ها و دانشجوها در مشهد مدت‌ها تفسیر می‌گفتم. به بخشی از قرآن رسیدیم که راجع به قضایای بنی اسرائیل بود. قهراً راجع به بنی اسرائیل هم تفسیر قرآن می‌گفتیم. یک مقدار راجع به بنی اسرائیل و یهود صحبت کردم... جزو بازجویی‌هایی که بعدها از من کردند این بود که شما علیه اسرائیل و یهود حرف زده اید. وضع سیاسی این گونه بود.»

از رفتارهایی که آقای خامنه ای در مشهد باب کرد نشستن رو به مردم بود. پیش از شروع نماز رو به مأمومین می‌نشست، عکس آن چه معمول بود. وقتی وارد مسجد می‌شدم گاهی هم هیچ کس نیامده بود... روی سجاده رو به شبستان و پشت به محراب می‌نشستم. افراد می‌آمدند، می‌نشستند، صحبت می‌کردیم، حرف می‌زدیم، مسئله می‌پرسیدند. گاه احوالپرسی می‌کردم، گاه لطیفه‌ای می‌گفتند، گاه شکایت می‌کردند. تا وقت اذان میشد...