Sarvin’s Reviews > آتش و قصه > Status Update

اگر واقعا بخواهیم ابژه ی عجیبی به نام کتاب را درک کنیم، باید رابطه ی میان بالقوگی و فعلیت، ممکن و واقعی، ماده و صورت را در هم آمیزیم و سعی کنیم ممکنی را تصور کنیم که تنها در امر وافعی رخ می دهد و واقعی ای که دست از ممکن شدن بر نمیدارد.
احتمالا تنها این موحود دورگه، این نا-مکان ی که درآن بالقوگی نه محو بلکه حفظ می شود و به بیانی، در عمل می رقصد، سزاوار نام "اثر" است.

آن وقفه ی آهنگین که پیش نویسیِ یک اثر را به پایان می رساند، جایگاه ممتاز کامل بودن را به اثر نمی دهد. وقفه صرفا به معنای آن است که اثر زمانی تمام می شود که به واسطه ی قطع یا رها شدن، همچون پاره نوشتاری از فرآیند خلاقه ی بالقوه نامتناهی برساخته شود، که با توجه به آن اثر به اصطلاح تمام شده صرفا به صورت تصادفی از اثر ناتمام متمایز می شود.

نوشتن یعنی اندبشیدن به زبان و ان ها که زبانشان را نمی بینند و دوست ندارند، آن ها که قادر به تشخیص مرثیه ی لطیفش نیستند یا زمزمه ی سرود مذهبی ش را درک نمی کنند نویسنده نیستند.