Negar’s Reviews > حرمت‌شکنی‌ها > Status Update

مکان نمادین ناممکن بودن استفاده کردن «موزه» است.تبدیل جهان به موزه امروزه واقعیتی مسلم است. بالقوگی‌های معنوی -هنر،دین،فلسفه، ایده طبیعت ،حتی سیاست-که زمانی زندگی انسان‌ها را شکل می‌بخشیدند،یکی پس از دیگری به آرامی به درون موزه خزیدند.
موزه در اینجا نه فضا یا مکان مادی مفروضی بلکه ساحتِ جدایی است که آنچه روزگاری حقیقی و تعیین کننده احساس می‌شد -اما دیگر نمی‌شود- به آن پیوسته است.

شماام مثالاشو حس کردین؟

«فرمانروایی سرمایه‌داری در زمانه ما چنان کامل شده است که به اعتقاد بنیامین حتی سه پیامبر اعظم مدرنیته (نیچه مارکس و فروید) با آن تبانی می‌کنند ایشان از یک جهت حامی دین نومیدی‌اند.»
«دین سرمایه‌داری در شکل مفرطش صورت محض جدایی را محقق می‌سازد تا به حدی که هیچ چیز برای جدا ساختن نماند بی‌حرمت ساختنی مطلق بدون هیچ پسماند اکنون منطبق می‌شود بر مقدس ساختنی به همان اندازه پوچ و تام.»

«ام‍ا چگونه ممکن است یک اشتیاق یک فکر در صفحه‌ای کاغذ گنجانده شود بنا به تعریف احساس‌ها و فکرها نیازمند سوژه‌ای اند که آنها را تجربه کند و بیندیشد برای آنکه آنها حضور یابند کسی باید کتاب را بردارد و بخواند این فرد آن مکان خالی را اشغال خواهد کرد که مولف در شعر به جا نهاده است. او همان ژست خاموشی را تکرار خواهد کرد ه مولف از طریق آن به غیبت خویش در اثر گواهی می‌داد.»

«ما قادر نیستیم میل‌های خویش را در قالب زبان بریزیم چرا که آنها را تصور کرده‌ایم تصور کردن به معنای اخص یعنی از آنها تصویری در ذهن خود ساخته ایم.»

«در میان گذاشتن میل‌های خویش با دیگران بدون یاری تصویرها کاری سخیف است.در میان گذاشتن تصویرهای خود با دیگران منهای میل‌های خویش کسالت بار است (مثل تعریف کردن خواب‌هایی که دیده‌ایم یا سفرهایی که رفته‌ایم )»

حس میکنم فصل پارودی رو خوب نفهمیدم ولی :/

چه نکات بدیعی حقیقتا... 👌🏻
هر صفحش ارزشمنده