Agir(آگِر)’s Reviews > Don Juan in Hell > Status Update

شیطان: افسوس، حالا که رسیدیم به موضوع زن، او پیش از پیش پرگوئی خواهد کرد. اگر چه باید اعتراف کنم که برای من زن جالبترین موضوع هاست
دون ژوان: برای زن، آنا، وظیفه مرد و مسئولیت هایش فقط و فقط نان در آوردن برای بچه هایش است. برای زن، مرد فقط وسیله ساختن و بار آوردن بچه هاست
آنا: نظر شما درباره فکر زن اینست؟ این نظر پر از خبث است، نفرت آور است. حیوانی است
دون ژوان: آنا، مرا ببخش. من درباره همه فکرهای زن حرف نزدم

ص72

ژنرال: ژوان، از زن ها بگو

دون ژوان: اوه، تو اسرارت را بگو تا من هم اسرارم را بگویم. اول شما بفرما به زن ها چه می گفتی

ژنرال: من قسم می خوردم که تا دم مرگ بهشان وفادار باشم، که اگر با من نیایند از غصه دق مرگ می شوم، که هیچ زنی به اندازه او برای من ارزش نداشته

آنا: او؟ کی؟

ژنرال: هرکدامشان که آنوقت باش بودم، عزیزم. یک دسته جمله داشتم که همیشه بکار می بردم. یکی از جمله ها این بود که

ادامه در کامنت

دون ژوان: آدم رمانتیک یا هنرمند آمد که عاشق آواز و نقاشی و شعر بود. با او چند سالی خوش بودم و ازش بهره هم بردم چونکه بخاطر او حس های خودم را پروروش می دادم، و آواز هایش به من یاد می داد که بهتر بشنوم، و شعرهایش یادم می داد که بهتر ببینم، و شعرهایش یادم می داد که عمیق تر حس کنم. اما آخر او مرا به پرستش زن کشاند. کارم به جایی کشید که فکر می کردم در صدای زن همه موسیقی آوازهاست و در صورتش همه زیبایی نقاشی ها و

ادامه استاتوس قبلی

دون ژوان:من فقط درباره نظر زن نسبت به مرد به عنوان جنس مقابل حرف زدم. در این نظر همان اندازه بدجنسی است که در نظر زن نسبت به خودش که مادر است و از هرچیز بالاتر مادر. از لحاظ جنسی زن ابزار طبیعت است برای ساختن عالی ترین محصولش. از لحاظ جنسی مرد ابزار زن است برای اجرای سفارش و درخواست طبیعت به کم خرج ترین صورت
زن با غریزه خودش می داند که در آن ته خط تحول، زن بوده که مرد را اختراع

.
شیطان: از فکر مرگ تصورشان به درخشش می آید، نیرویشان اوج می گیرد، این آدم ها آی که شیفته مرگ اند. و هرچه وحشتناکتر باشد بیشتر ازش کیف می برند. جهنم جائی است بالاتر از قوه فهم شان. مفهوم جهنم را بیشتر از دو نفر گرفته اند که احمق ترین احمق های روزگار بوده اند، یکی ایتالیایی و دیگری انگلیسی: دانته و میلتون. ایتالیایی جهنم را جای گل و شل و یخ و چرک و آتش و افعی های زهردار می دانست از سر تا ته شکنجه.اما انگلیسی

شیطان: که انسان با این همه ادعای مغز داشتن خودش را کمتر خراب می کند؟ درازا و پهنای زمین را به تازگی نگشته ای؟ من گشته ام و همه اختراعات شگفت انگیز آدمی را دیده ام. بشنو تا بگویم که در هنرهای زندگی آدم چیزی نمی آفریند، اما در هنرهای مرگ دست طبیعت را هم از پشت می بندد، و با کمک دانش شیمی و ماشین سازی همه قصابی های طاعون و وبا و گرسنگی را بوجود می آورد. آن دهاتی که امروز اغوایش کردم همان چیزی را می خورد و می نوشد که

بالای دروازه اینجا(جهنم) نوشته اند "ای که وارد می شوی، همه امیدهایت را پشت سر بگذار ." فکر کن این خودش چقدر به درد می خورد. چون مگر امید چیست؟ یک نوع مسئولیت اخلاقی. اینجا امیدی نیست در نتیجه وظیفه ای هم نیست

.
آنا: (با عشوه) اینجا همه مردها قرار است که به من "عزیزم آنا" بگویند؟
دون ژوان: نه، این از زبانم در رفت. عذر می خواهم
آنا: (با نرمی و لوندی) ژوان، آیا راستی عاشقم بودی وقتی آنقدر بی ادبانه با من رفتار کردی؟

دون ژوان: (بی صبرانه) اوه خواهش می کنم شروع نکن که از عشق حرف بزنی. اینجا از هیچ چیزی حرف نمی زنند جز از عشق، از زیبائیش، از مقدس بودنش، از معنویتش، از نمیدانم دیگر چه چیزش- عذر می خواهم اما از این حرفها

آنا: بدبخت! من تمام عمرم برای او سیاه پوشیدم

دون ژوان: بله بهت می آمد. اما یک عمر سوگواری یک چیز است و یک ابدیت سوگواری چیز دیگری

پیرزن: ساعت هاست که توی این تاریکی وحشتناک سرگردانم
دون ژوان: آه، هنوز حس زمان را گم نکرده اید؛ اما توی ابدیت به همین زودی ها گمش می کنید
پیرزن: کجا هستیم؟
دون ژوان: جهنم
پیرزن: جهنم؟ در جهنم؟ به چه جرات این را می گویی؟
دون ژوان: مگر چه شده، سنیورا؟
پیرزن: نمی دانی با که داری حرف میزنی؟ من یک خانمم، دختر با ایمان کلیسا هستم
.دون ژوان: شک ندارم