Hadis’s Reviews > دن کیشوت، جلد اول > Status Update

داستا‌ن‌های کوچیکی که وسط داستان اصلی مطرح می‌شن رو خیلی دوست دارم، احساس می‌کنم توی کمتر کتابِ جدیدی دیگه چنین ساختاری وجود داشته باشه. 🤎🧠

خیلی شیرینه؛ حقیقتا فکر نمی‌کردم باهاش بخندم و برای دیگران یک‌سری صحنه‌هارو تعریف کنم.

فکر میکردم شوخی میکنن که با کتاب گاهی وقتا میخندی.
این همه حماقت و رنج برای چی؟

حقیقتا داشتن یک همراه، دوست یا فرد صمیمی مثل سانچو که به اندازه خودت دیوانه باشه، خوشبختی محسوب میشه؛ چیزی که فکر کنم خود دن کیشوت بهش واقف نیست. 😁

دن کیشوت رو از ۱۲ سالگی می‌خواستم بخونم و در آستانه دهه بیست سالگی تونستم به دستش آوردم. اگه میدونستم به مرور زمان اینقدر گرون میشه زودتر خریده و انبارش کرده بودم تا به سن مناسب برسم برای خوندنش! :))
از همون صفحات ابتدایی گیراست .. میدونم بیشتر از ۲ ماه قراره باهاش هم‌مسیر باشم، چی بهتر از این؟ ✨️🙈