جَنّات’s Reviews > ربکا > Status Update

صفحه ۳۶۱
کاش همیشه با من مثل یک بچه رفتار نمی‌کرد. بچه ای که گهگاه نوازشش می‌کرد و هر وقت حالش را نداشت ، میگفت برود دنبال بازی...
کاش اتفاقی می‌افتاد تا باعث شود پخته‌تر به نظر بیایم. در آینده هم وضع همینطور بود؟ او همیشه جلوتر از من بود؛ با حالت‌هایی که در آن شریک نبودم و گرفتاری‌های پنهانی که از آن هیج نمی‌دانستم؟ هیچوقت میشد که با هم‌باشیم؟ شانه به شانه بایستیم، دست در دست یکدیگر بدون هیج فاصله‌ای در میان‌مان؟

از صفحه ۳۶۱ چیزی رو باید اینجا بنویسم.

هیج اتفاقی نیفتاد و من همانجا ایستادم و در انتظار رویدادی ماندم. اما تیک تاک ساعت دیواری مرا به خود آورد، چهار و بیست و پنج دقیقه بود. تیک تاک ساعت آرامبخش بود و آدم را به منطقی بودن دعوت می‌کرد، زمان حال را به یاد می آورد....