Προσκυνώντας μια Γοργόνα Quotes

“~Χάθηκες~

Ξεμάκρυνες μες στη βροχή
στο θόρυβο του δρόμου,
'Εργο : Σέργιος Κόκκορης
κίτρινη πόλη μαγική
σκεπάζει τον καημό μου.
…
Πως σ’ έχασα για πάντα
πως σ’ έκρυψε του κόσμου η σκοτεινιά.
Πως χάθηκες για πάντα
πως σ’ έκρυψε τ’ ονείρου η συννεφιά.
…
Σε πήρε η ανατολή
και χάθηκες στα ξένα,
σαν ηλιαχτίδα την αυγή
ζητώ να βρω εσένα.
…
Πως σ’ έχασα για πάντα
πως σ’ έκρυψε του κόσμου η σκοτεινιά.
Πως χάθηκες για πάντα
πως σ’ έκρυψε τ’ ονείρου η συννεφιά.
...
Σαν χάθηκε η αγάπη
στη σκοτεινιά του κόσμου
και κρύφτηκες αστέρι
στη συννεφιά τ’ ονείρου
…
Πως σ’ έχασα για πάντα
πως σ’ έκρυψε του κόσμου η σκοτεινιά.
Πως χάθηκες για πάντα
πως σ’ έκρυψε τ’ ονείρου η συννεφιά.

© Αντώνης Περδικάρης – Ποίηση”
― Αντώνης Περδικάρης, Προσκυνώντας μια Γοργόνα

“~ Πανωραία ~

πως να σε ζωγραφίσω μάγισσά μου
στις στεριές τις μακρινές
π’ ακούγεται
η φωνή σου
οι ναυτίλοι μείναν άφωνα σημεία
τα ταξίδια
άκυρα κρυμμένα
...
πως να ζωγραφίσω
το χαμόγελό σου
ο ήλιος σου τυφλώνει
είσαι θεά
της θάλασσας πλανεύτρα πανωραία
αποστολές χαμένες και καΐκια φευγαλέα
εκεί που φτερουγίζεις
σαν ανάσα
με μαγεμένο της πηγής
νερό θα σε ποτίσω
με τ άρωμα των λουλουδιών
κι ΄ απόσταγμα των αστεριών
που την αυγή αργοσβήνουν
...
τα χείλη μαστιγώνει
το παράπονο τ’ αγέρα
των νερών το τρέμουλο
τ ‘ αχνάρια σβήνει
έτσι όπως χάνεται
σιγά η μορφή σου
...
θα’ θελα να σε ξαναδώ
μα σε φυλάνε τ‘ άστρα
γονατιστός παρακαλώ
στου φεγγαριού το διάβα

© Αντώνης Περδικάρης - Ποίηση”
― Αντώνης Περδικάρης, Προσκυνώντας μια Γοργόνα

“~ Κόκκινο ~

Καθώς ο ήλιος με χαράζει
πυρώνοντας την αμμουδιά
βελόνια κόκκινα με αίμα
στην ώχρα πάνω του νοτιά.

Δώδεκα ορφανά δελφίνια
στον παγωμένο ωκεανό,
μες την ανασαιμιά τ’ ανέμου
γυρεύουν κόκκινο υφαντό...

Γυρεύουνε το πρόσωπό σου
και τ όνειρο φυλλομετρούν
μες την ανασαιμιά τ’ ανέμου
κεντίδια κόκκινα τρυγούν.

© Αντώνης Περδικάρης - Ποίηση”
― Αντώνης Περδικάρης, Προσκυνώντας μια Γοργόνα

“~ Υπόσταση ~

σ ΄ αγαπώ και σου γράφω

είδα το πρόσωπο σου
τέσσερα μάτια
τέσσερα χείλια
κι ‘ έγινε δρόμος
δρόμος ονείρου

άστρο μοναδικό μου
περίμενε με

φορώντας την αγάπη σου γεννήθηκα
στο άπειρο θωρώ τον ήσκιο σου
κι ‘ όταν κλαίω ζωή υφαίνω στο κορμί σου

στα μάτια σου
το γκρίζο και το θαλασσί
και μια αγάπη θεϊκή
στην αλισάχνη
στο κύμα πλάι
με νότες ασπροκέντητες
σε τραγουδούνε μουσικές

©Àντώνης Περδικάρης”
― Αντώνης Περδικάρης, Προσκυνώντας μια Γοργόνα

“~ Φωτεινό σημάδι ~

Βράδιασε στην πόλη βράδιασε
άγονες γραμμές,
περιμένουνε στο τίποτε
έρημες καρδιές.
...
Αστέρια μέτρα κι’ ουρανό
μαζί μου να πλαγιάσεις,
βάλε σημάδι φωτεινό
το δρόμο να μη χάσεις.
...
Γαλάζιο κύμα κι’ ουρανό
γρήγορα να περάσεις,
και το γλυκό το δειλινό
να με σφιχταγκαλιάσεις.
...
Αστέρια μέτρα κι ουρανό
μαζί μου να πλαγιάσεις,
βάλε σημάδι φωτεινό
το δρόμο να μη χάσεις.

Αντώνης Περδικάρης - Ποίηση”
― Αντώνης Περδικάρης, Προσκυνώντας μια Γοργόνα

“~ Το φιλί της σειρήνας ~

Απόψε μια σειρήνα σαν πνίγεται στο δάκρυ,
μετρά τις μέρες που η θάλασσα σε πήρε
γλυκιά αγάπη πρωινή.
Kαθώς τινάζει τα μαλλιά
τη χαραυγή,
σταχτή χρυσή,
μούσες, γοργόνες, μάγισσες,
ναύτες, δελφίνια, πέλαγα
γλυκολαλούν.
...
Απόψε μια σειρήνα σαν πνίγεται στο δάκρυ,
μετρά τις νύχτες και τα άστρα στο σκοτάδι
αστροφεγγιά του ουρανού.
Kι' όταν διψάσει για φιλιά
τη χαραυγή,
σταχτή χρυσή
μούσες, γοργόνες, μάγισσες,
ναύτες, δελφίνια, πέλαγα
σκύβουν να πιούν.
...
Το σ' αγαπώ το δροσερό σου στέλνει
σαν τρυφερό, αφρόπλεκτο αγέρι του γιαλού,
κυματιστά τα δροσερά της λόγια,
την αμμουδιά χρυσίζοντας τα πόδια σου φιλούν.

©Αντώνης Περδικάρης -Ποίηση”
― Αντώνης Περδικάρης, Προσκυνώντας μια Γοργόνα