Ruben Bos's Blog

Weer een Strook met iets wat ik heb gelezen, getekend en geluisterd.

Lezen

Luis Mendo is een Spaanse illustrator die tegenwoordig in Japan woont. In Nederland was hij o.a. art director van Bright Magazine, maar 15 jaar geleden besloot hij zich volledig op illustratiewerk te richten. Zo kan je zijn werk kennen van zijn boekontwerpen voor Craig Mod (zie Strook #5) en illustratiewerk voor The Guardian, De Volkskrant en Wired. Na aanmoediging van Craig Mod, startte hij ook een ledenprogramma waarmee fans hem kunnen ondersteunen in het maken van wat hij wil. Het eerste jaar bundelde hij in Mundo Mendo Book One.

Book One leest als een dagboek, het beste van een blog en vooral als een heerlijke uiting van creativiteit zonder concessies. Hij schrijft en illustreert over zijn verhuizing uit Tokyo. Hoe zijn leven en werkplek eruitzien. Over zijn liefde voor boeken en drukwerk. En dat allemaal met zijn prachtige tekenstijl.

Mendo’s boek is een mooie reminder: maak wat je zelf wilt maken en vertel je eigen verhaal. Zelfs in een wereld vol afleidingen en AI vindt het zijn publiek.

Tekenen

Door het alledaagse leven in Mundo Mendo moest ik denken aan de tekeningen die ik maakte van het eerste schooljaar van mijn kinderen. Elke zondag tekende ik hoe hun week eruitzag en legde dat klaar bij het ontbijt. Steeds in het thema van wat hen bezighield. Het resultaat was een mooi verslag van het fantasierijke leven van een kleuter.

Aangezien het stipjeswerk van mijn natuur-historische illustraties soms wel erg veel mijn energie en aandacht vraagt, is het misschien leuk om deze vrijere vorm weer eens op te pakken.

Luisteren

Motregen, bewolkt en korte dagen. Gelukkig is daar de dromerige muziek van Billie Marten.

Tot volgende week!

Bedankt voor het lezen van Strook. Ontvang elke week iets wat ik heb getekend, gelezen en geluisterd:

Weer een Strook met iets wat ik heb getekend, gelezen en geluisterd.

Tekenen

Na mijn worsteling met de mechanische mammoet, kwam ik deze week niet toe aan nieuwe tekenwerk. Dus pak ik iets uit het archief.

Spotted Eagle Ray (Aetobatus narinari) op A3, Micron 01 Detail van de Spotted Eagle Ray

De Spotted Eagle Ray (gevlekte adelaarsrog) tekende ik op A3 met een Micron 01 pen. Door het formaat en de fijne punt kostte het tientallen uren. Het proces heb ik op video vastgelegd:

In de wintermaanden weet ik mij vaak beter tot dit soort monnikenwerk te zetten. Welk dier zouden jullie graag getekend zien?

Lezen

Naast Darwin’s Voyage of the Beagle en Shackleton’s South is Kon-Tiki van Thor Heyerdahl een van mijn favoriete expeditiereisverhalen. In 1947 probeert Heyerdahl te bewijzen dat de oorsprong van de Polynesiërs uit Zuid-Amerika is door op een vlot van Peru naar Polynesië te varen.

Het vlot bouwt hij in Peru met balsahout, volgens de bouwtechniek van de Inca’s. In Na twee maanden op zee belanden ze in een zware storm, de bemanning overleeft door zichzelf met touwen aan het vlot vast te binden. Walvishaaien jagen door hun enorme formaat angst aan (ondanks dat ze relatief ongevaarlijk zijn). Op een ochtend ligt het hele dek bezaaid met vliegende vissen die ‘s nachts werden aangetrokken door de lamp op het dek. Het gevaar van de reis zit echter in de staart, het vlot slaat op de eindbestemming in Polynesië kapot op een rif.

Na 101 dagen varen over 6.900 kilometer bewijst Heyerdahl dat Zuid-Amerikanen Polynesië bereikt hadden kunnen hebben. Hoewel inmiddels is aangetoond dat de bevolking van Polynesië niet uit Zuid-Amerika kwam, leverde de expeditie wel een legendarisch avonturenverhaal op.

Luisteren

Lawn doet denken aan bands Parquet Courts, Pavement en Velvet Underground. Nerveuze gitaren, 90s sound, praatzang.

Tot volgende week!

Krijg Strook wekelijks in je mailbox:

Dit is het tweede deel1 in een serie mechanische dieren. In deze werken komt mijn fascinatie voor 19e-eeuwse technologie samen met mijn liefde voor natuurhistorie. Elk mechanisch dier heeft een verhaal. Dit keer: de mammoet van Babbage.

Tekenen Babbage’s Mathematical Mammoth

8 meter lang, 3 meter breed, 4,5 meter hoog. Een gigantisch geheugen. Aangedreven door stoom. De Analytical Engine van Charles Babbage was een echte mathematical mammoth.

In de kop van de mammoet verwerkte ik onderdelen van The Mill, het deel dat de berekeningen uitvoerde, vergelijkbaar met de processor in een moderne computer. In zijn buik verwerkte ik de werking van The Store, het geheugen, waar verticale assen met tandwielen waar getallen werden opgeslagen.

Tijdens het tekenen verdwaalde ik regelmatig in de stapels naslagwerk en tekeningen van Babbage. Echt snappen deed ik het nooit.

Lezen

The Analytical Engine was de eerste computer. De Uitvinders, van Walter Isaacson, vertelt de geschiedenis van de computer en start bij Babbage’s machines én de rol van Ada Lovelace. Zij beseft dat zijn machine in de toekomst meer zou kunnen dan berekeningen.

De machine was, wat je noemt, Turing Complete, wat inhoudt dat elke berekening geprogrammeerd kan worden. Op papier dan, want de machine werd in de jaren 1830 en 1840 tot in detail door Charles Babbage uitgewerkt, maar uiteindelijk niet gebouwd. Het bleek te duur en te complex.

Sydney Padua, maker van de graphic novel The thrilling adventures of Lovelace & Babbage, tekende niet alleen dit bijzondere verhaal uit, maar duikt ook in de werking van de machine. Zo kwam ik op deze geweldige uitlegvideo waarin aan de hand van Padua’s tekening wordt uitgelegd hoe de machine werkte, hoe deze eruit zou zien en wat turing complete nou precies inhoudt.

Bijna 5 jaar geleden begon ik aan deze tekening. Ik liep vast en legde hem weg. Toch wilde ik hem graag afmaken. Elk jaar pakte ik hem opnieuw op, maar steeds liep ik weer vast. Wat wilde ik nou precies laten zien? Ik wou teveel in een tekening. Zelfs deze nieuwsbrief schrijven was weer een bevalling, er is gewoon téveel over deze machine en Babbage te vertellen.2 Stiekem ben ik vooral blij dat hij eindelijk af is. Op naar iets nieuws!

Close-up van Babbage’s Mathematical Mammoth, A4. Getekend met Micron 01 en 005.

Abonneer je gratis op Strook en ontvang ook mijn toekomstige tekenwerk:

Luisteren

Waar een band als Geese al mijn aandacht (en energie) vraagt, is Whitney precies het tegenovergestelde. Sfeervolle piano- en gitaarmuziek die eigenlijk altijd wel kan. Zoals nu: een weekendje thuis met de herfstzon en het nieuwe album Small Talk.

Tot volgende week!

1

Deel 1 van de Mechanical Animals: Roosevelt’s Steam Bison

2

Computer History Museum heeft een overzichtelijke website over Babbage’s engines en wat ze zo bijzonder maakt: https://www.computerhistory.org/babbage/engines

Weer een Strook met iets wat ik heb getekend, gelezen en geluisterd.

Tekenen

Sinds kort werk ik als vrijwilliger bij Het Natuurhistorisch in Rotterdam. Onwijs leuk en elke week is er weer iets om mij over te verwonderen. In het museum zelf, waar net een expositie is geopend over Stippen, Strepen & Spiralen in de natuur, maar vooral ook in de collectiedepots waar ik werk.

Zo werd er afgelopen week naast mij een bak mammoetbotten gesorteerd. Toevallig had ik net de dagen ervoor mijn mammoettekening weer uit de kast gehaald. In dit werk probeer ik Charles Babbage’s Analytical Engine te verwerken, de gigantische kamervullende (en programmeerbare) rekenmachine die Babbage in de 19e eeuw volledig uitwerkte, maar door de complexiteit nooit wist te realiseren.

Babbage inspireerde mij om de Mathematical Mammoth te tekenen, een nieuw deel in mijn serie Mechanical Animals. Ik pakte de tekening afgelopen jaren regelmatig op, maar liep er steeds weer op vast. Ik lijk de puzzel te hebben opgelost en heb hem éindelijk verder geschetst. Hopelijk kan ik in de komende weken het eindresultaat mét bijbehorend verhaal delen.

Lezen

In de herfstvakantie bezochten we Escher in het Paleis. De details en technieken van Escher vind ik altijd geweldig om eindeloos te bekijken, maar zijn werk kreeg dit bezoek extra betekenis doordat ik onlangs Escher worden las. In dit boek reist Joris Escher zijn oud-oom M.C. Escher achterna.

Rossano, Calabria. Houtsnede door M.C. Escher (1931)

In eerste instantie legde ik het boek weg vanwege de bijzondere vertelvorm. Joris Escher schrijft een deel van het boek namelijk als roman, waarbij hij zijn eigen invulling geeft aan de gedachten van zijn oudoom. Dit wisselt hij af met zijn persoonlijke zoektocht: hij probeert de technieken van zijn oudoom zelf uit en reist langs de plaatsen waar M.C. Escher woonde, tekende en zich liet inspireren. Zoals Italië, waar Escher lang woonde en eindeloos veel bergwandelingen maakte en op papier vast legde. Uiteindelijk was ik blij dat ik niet door de vertelvorm werd afgeschrikt. Een boeiend boek over hoe Escher werd wie hij was.

Luisteren

Kadootje dit weekend! Mijn favoriete artiest Waxahatchee die samen met haar tweelingzus én MJ Lenderman een album uit brengt onder de bandnaam Snocaps. Optimistisch, mooi en waarschijnlijk veel op repeat komende tijd.

Tot volgende week!

Bedankt voor het lezen van Strook. Schrijf je in en ontvang elke week iets wat ik heb getekend, gelezen en geluisterd:

Weer een Strook met iets wat ik heb getekend, gelezen en geluisterd.

Tekenen Thylacine, de Tasmaanse TijgerLezen

Niet alleen ernstig bedreigde diersoorten zoals walrussen en schubdieren (zie Strook #9) worden in boekvorm nagereisd. In Een vlam Tasmaanse tijgers volgt Charlotte van den Broeck het spoor van de uitgestorven Tasmaanse tijger (Thylacine). Gefascineerd door het feit dat één van de laatste Tasmaanse tijgers stierf in de dierentuin in haar eigen stad Antwerpen, start ze een zoektocht die haar van natuurhistorische musea tot laboratoria brengt. In die laboratoria hopen ze de Tasmaanse tijger weer tot leven te kunnen klonen.

De laatste Tasmaanse Tijger, in Hobart Zoo (1933)

Of leeft de Tasmaanse tijger gewoon nog? Een fanatieke groep is daarvan overtuigd, en deelt waarnemingen online. De wens lijkt hier vaak vader van de gedachten, want de beelden zijn altijd kort, onduidelijk of verklaarbaar (meestal een vos). De zoektocht en ontmoetingen van Van den Broeck zetten aan tot nadenken. Hoe kan het dat de Tasmaanse tijger, na uitroeiing, als nationale trots overal terug te vinden is? Waarom willen we dit dier zo graag weer tot leven wekken terwijl andere diersoorten in hoog tempo richting uitsterven gaan?

Nu we het er toch over hebben:Bekijk op Milieudefensie welke partijen zich bij het Ga voor Groen-akkoord tegen klimaatverandering hebben aangesloten. Lees in het Boswachtersappel van Natuurmonumenten wat de Nederlandse natuur nodig heeft en wat de reacties van de partijen zijn. Luisteren

Het onofficiële dagprogramma van Left of The Dial festival gaf mij de kans om voor het eerst ooit met mijn zoontje naar een optreden te gaan. We zagen Nagasaki Swim in Plato, en Green Gardens in de Paradijskerk. Laatstgenoemde kende ik niet, maar klonk live prachtig.

Tot volgende week!

Bedankt voor het lezen! Schrijf je in en ontvang Strook elke week:

Weer een Strook met iets wat ik heb getekend, gelezen en geluisterd.

Tekenen Verven Mijn werkplek

Aan tekenwerk kwam ik niet toe, omdat ik eindelijk mijn werkkamer verfde. Van Ziekenhuis Wit naar sfeervol Rijksmuseum Groen. Nu kan ik de wand langzaam verder vullen met eigen werk en nog meer inspiratiebronnen zoals Ernst Haeckel.

Lezen View of Nagasaki harbour with Deshima island and ships (Kawahara Keiga, 1825)

De reisverhalen van Alexander von Humboldt inspireerden een generatie, waaronder Charles Darwin en Junghuhn (zie Strook #11). In Annejet van der Zijls nieuwste biografie De Zwevende Wereld lees ik hoe óók Franz von Siebold door het lezen van Humboldts publicaties begint te dromen van een leven als ontdekkingsreiziger. De Duitse Siebold krijgt die kans als hij wordt gevraagd om in de Hollandse kolonie Oost-Indië te werken als militaire arts. Bij toeval wordt daar gezocht naar vervanging voor de arts op Deshima, het kunstmatige eiland waar de Nederlanders als enigen toegang tot de Japanse markt hadden.

Op Deshima wordt Siebold dé kenner van het gesloten Japan. Zijn reputatie als Westerse arts groeit ook in Japan snel. Hij kan het land verkennen gedurende een zogenaamde hofreis naar de shogun in Edo, het huidige Tokio.

Een deel van Siebold’s collectie in het Sieboldhuis Japanmuseum Leiden (foto door mij)

Als Siebold zich tevreden had getoond met zijn grote verzameling en beschrijvingen van de Japanse cultuur en natuurhistorie, dan had hij ongestoord op Deshima kunnen blijven. Maar Siebold zoekt de grenzen op van het militaire regime, onder andere door geheime landkaarten in handen te krijgen. Dit levert hem een levenslange verbanning op. Niet alleen van het eiland, maar ook van zijn Japanse vrouw en 3-jarige dochter.

Zijn dochter bouwt in de decennia daarna zelf een reputatie op als arts in Japan, de eerste vrouw in dat beroep. Daarmee is De Zwevende Wereld een dubbelbiografie: het verhaal van Siebold én zijn dochter Oine, tegen de achtergrond van een Japan dat zich langzaam opent voor de buitenwereld. Siebold keert dertig jaar later terug naar Japan, maar heeft met zijn bewijsdrang inmiddels bijna iedereen van zich vervreemd. Zijn reputatie, die hem ooit misschien nog naast onderzoekers als Humboldt plaatste, ligt aan diggelen. Wat een boeiend levensverhaal én geschiedenisboek. Ik las het in enkele dagen uit.

Deshima door Westerse ogen: A view of Dejima island in Nagasaki Bay (from Siebold’s Nippon, 1897)Luisteren

Ik luister alleen nog maar naar Geese, schreef vorige week. Ik moet hetzelfde schrijven, want ik luister ook alleen nog maar naar Geese. De band van Cameron Winter (over zijn bijzondere stem schreef ik al eerder) is een ware hype in muziekland en niet onterecht. Makkelijk is de plaat niet, maar de beloning is groot. Zo stond Cobra op repeat. Vervolgens Au Pays du Cocaine. En nu vooral Taxes.

Tot volgende week!

Leuk als meer mensen Strook lezen. Wil je de nieuwsbrief delen als je het wat vindt?

Share

Weer een Strook met iets wat ik heb gelezen, getekend en geluisterd.

Lezen & Luisteren R. Crumb’s Heroes of Blues, Jazz & Country

Bijna 20 jaar geleden (oef!) kreeg ik van een collega (tevens bluesmuzikant) het boek R. Crumb’s Heroes of Blues, Jazz and Country. Door deze klassieker kwam ik in aanraking met de bluesmuziek en haar belangrijkste namen. Tien jaar geleden reisde ik met twee vrienden door Amerika om de oorsprong van deze muziek op te zoeken. We reisden via Chess Records in Chicago, naar de country van Nashville, verder naar Sun Studios & Stax Records in Memphis. In Mississippi probeerden we natuurlijk Robert Johnson te vinden en bezochten we de Dockery Farms. Ook wel de geboorteplek van de blues genoemd. In New Orleans was de jazz overal op straat te vinden. In Austin eindigden we met SXSW Music festival weer in het nu.

Muziek op straat in New Orleans (foto door mij, 2015)

Het boek van Crumb bleef altijd een heerlijk naslagwerk om te lezen over deze blues & country legendes, maar van Crumb zélf wist ik helemaal niks.

In Crumb - an illustrators life, beschrijft Dan Nadel hoe R. Crumb in de jaren ‘60 en ‘70 uitgroeit tot een legendarische striptekenaar en illustrator met zijn satirische en controversiële tekenwerk. Ook zonder kennis van zijn underground comics vind ik Crumb boeiend om over te lezen, vanwege zijn compromisloze trouw aan zichzelf. Zo weigert hij, ondanks geldnood, voor The Rolling Stones een album cover te maken, omdat hij Mick Jagger maar een aansteller vindt.

Van eigentijdse muziek moet hij dan ook weinig hebben. Crumb was een neurotisch verzamelaar van 78’s, platen van voor de oorlog. Blues, country, Afrikaanse muziek, jaren 20 muziek. Zijn verzamelwoede duurde 60 jaar en zijn verzameling werd immens. Vandaar zijn blues project, die in de jaren ‘80 oorspronkelijk niet als boek maar als trading cards werden uitgebracht. Ik had verwacht in het boek meer te lezen over zijn liefde voor de muziek, maar waarschijnlijk was Crumb’s eigen leven al een opgave genoeg om samen te vatten voor Nadel.

Crumb’s leven leest als een recente geschiedenis van Amerika, met alle rafelranden, armoede én succesvolle kanten.

A short history of America (R. Crumb)

Lees meer over Crumb en zijn biografie in de boekrecensie van NRC.

Tekenen

Het herlezen van R. Crumb’s Heroes of Blues, Jazz and Country inspireerde mij om eens iets heel anders te proberen met mijn eigen tekenwerk. Namelijk het tekenen van mijn eigen helden in de natuurhistorie.

Een uitdaging, want normaal hou ik het bij het dierenrijk. Daarbij wilde ik ook gelijk een nieuwe arceertechniek (cross-hatching) proberen. Omdat Darwin mijn grootste held is, én er goede foto’s van hem bestaan, startte ik met het schetsen van één van zijn eerste portretfoto’s.

Het mislukte totaal. Ook dat is goed om eens te delen. En ergens is het wel weer komisch dat Darwin op een mensaap lijkt.

Wat vinden jullie? Terug naar de dieren of doorzetten?

Tot volgende week!

Subscribe now

Een nieuwe Strook met iets wat ik heb gelezen, geluisterd en getekend.

Lezen

Jeff Tweedy schreef met Wilco een paar van mijn all-time lievelingsnummers die vooral op Yankee Hotel Foxtrot en A Ghost is Born zijn terug te vinden. Tweedy schreef afgelopen 5 jaar echter ook drie boeken, die ik alle drie erg goed vond.

Let’s Go (So we can get back) is een heerlijk leesbare autobiografie, die vol staat met zijn (bijzonder verrassende) muziekinspiratie. En ook zeer persoonlijk met familieleed, drugsproblemen en depressies. Lezen mét deze playlist.

How to write One Song, klinkt niet zo interessant voor iemand die slechts een paar akkoorden a-ritmisch kan aanslaan, maar bleek een geweldig, nuchter boek over creativiteit vinden en behouden.

World Within A Song gaat nog dieper in op hoe bepalend specifieke liedjes kunnen zijn in je leven. Net als Let’s Go is het heerlijk hoe hij zijn persoonlijke verhaal door de hoofdstukken verweeft. Zelfs nummers die hij verschrikkelijk vindt, of juist heeft leren waarderen.

‘It feels good to stop hating something.’ - Jeff Tweedy

Luisteren

Alsof 15 studio albums van Wilco, 4 Uncle Tupelo albums, 3 boeken en meerdere zijprojecten (zoals zijn nieuwsbrief ) nog niet genoeg is, vond Tweedy ook de tijd om vijf solo albums te maken. Afgelopen week kwam Twilight Override uit. Een triple solo album, uiteraard. Ik moet er nog goed voor zitten, maar het 3e album eindigt met mijn voorlopige favoriet.

Tekenen

Vorige week werd iemand 7. Onze kat stond model voor haar verjaardagsposter. Deze week werd er iemand 42. Gelukkig had mijn kat nog één gezichtsuitdrukking over.

Hoera!

Tot volgende week!

Subscribe now

Weer een Strook met iets wat ik heb getekend, gelezen en geluisterd.

Getekend Based on a true story

Elk jaar maak ik een verjaardagsposter voor mijn kinderen met als onderwerp datgene wat ze dat jaar bezighoudt. Voor mijn dochter was het alweer de 7e, met dit jaar (onvermijdelijk) onze nieuwe harige huisgenoot in de hoofdrol.

Gelezen

Vorige week beschreef ik al hoe president Theodore Roosevelt’s leven verweven was met natuurhistorie, jagen én natuurbescherming.

In het geweldige River of Doubt, door Candice Millard, blijkt dat Roosevelt’s interesse voor natuur én ontdekkingsreizen niet bij woorden bleef. Na een mislukte poging om in 1912 als onafhankelijke kandidaat voor de 3e keer president te worden, besluit Roosevelt om zelf ontdekkingsreiziger te worden. Hij zet een expeditie op om de nauwelijks bekende Rio da Dúvida, een rivier in de Amazone, in kaart te brengen. De combinatie van zware houten kano’s en hoogteverschillen zorgt voor een moeizame expeditie. In de jungle raakt Roosevelt ernstig gewond en hij moet door de andere expeditieleden levend de jungle uitgebracht worden. De 760km lange rivier wordt uiteindelijk hernoemd naar Roosevelt River.

Fascinerend vind ik de kruising van beschavingen. De voormalig president van het hypermoderne Verenigde Staten ontmoet een stam die voor het eerst een witte man ziet.

Een Amerikaanse president die ontdekkingsreiziger wordt, het klinkt als vergezochte roman, maar het is allemaal allemaal waargebeurd.

Geluisterd

Het nieuwe album van Wednesday is heerlijk afwisselend. De eerste single Elderberry Wine was een fijne country track. Townies klinkt dan weer meer als het betere gruizige 90's werk van bands zoals Bettie Serveert en Pavement. Beetje college rock ook. Maar dan wel met een steelguitar.

Tot volgende week!

Subscribe now

Dit is het eerste deel in een serie mechanische dieren. In deze werken komt mijn fascinatie voor 19e-eeuwse technologie samen met mijn liefde voor natuurhistorie. Elk mechanisch dier heeft een verhaal. Dit keer: de bizon.

Getekend Steam Bison, A4

De komst van de stoomtrein leidde bijna tot het uitsterven van de Amerikaanse bizonpopulatie. Spoorlijnen liepen dwars door de migratieroutes van de bizons, waardoor jagers makkelijk toegang hadden tot de kuddes en bizonproducten konden transporteren naar het oosten. Treinen reden trager zodat de bizons eenvoudig vanuit de rijdende treinen doodgeschoten konden worden. Van de miljoenen wilde Amerikaanse bizons waren er na een paar decennia slechts honderden over.

Om dit te illustreren verwerkte ik 19e-eeuwse patenttekeningen van stoomtreinen in de bizon. De stoom komt als ademwolkjes uit zijn snuit.

Gelezen

Hoe het de bizon verging las ik in The Naturalist, een biografie over de natuurhistorische interesses van president Theodore Roosevelt.

Shooting buffalo from the trains, Harpers Weekly (1867)

Als 8-jarige begon Theodore al zijn eigen ‘Roosevelt Museum of Natural History’, waar hij elk specimen labelt en in zijn notities opnam. Als 18-jarige start hij aan Harvard een studie Natuurhistorie en vult zijn studentenkamer zich al snel met opgezette vogels en zijn favoriete boeken en prenten zoals Audubon’s Birds of America. Roosevelt reist als fanatiek jager naar het wilde westen om bizons te schieten, maar ondertussen groeit ook zijn bewustzijn dat natuurlijke bronnen niet onuitputtelijk zijn.

Zijn aandacht verschuift qua carrière naar politiek, maar de liefde voor natuur (en jagen) blijft. Als president zet hij zich in voor het creëren en uitbreiden van nationale parken zoals Yosemite. In 1905 richt hij de American Bison Society op, met als doel de bizon te beschermen.

Zo zag dat eruit (Burton Historical Collection, 1892)

Het spannendste deel van Theodore Roosevelts avontuurlijke leven moet dan nog komen. Maar daarover lees je volgende week!

Geluisterd

Cameron Winter past ergens in de categorie bijzondere stemmen zoals Rufus Wainwright en Antony & the Johnsons. Love Take Miles stond hier dankzij een tip van Strook-lezer Rens al vaak aan, inmiddels staat ook Nausicaä op repeat.

Bedankt voor het lezen van Strook! Schrijf je hier in: