Τα κορίτσια – Henry de Montherlant (Εκδόσεις Ίνδικτος μετφ. Λουίζα Μητσάκου)

“Γιατί, ὁρισμένες μέρες, ὅλα αὐτὰ τὰ ἐχθρικὰ πράγματα ἄλλες στιγμὲς ἀφανέρωτα, ανώδυνα, ξαφνικὰ νὰ σηκώνονται καὶ νὰ σοῦ ἐπιτίθενται όλα μαζί; Είναι φρικτὸ νὰ ὑφίστασαι αὐτὴν τὴν ἐπιδρομή. Καὶ συλλογίζομαι τὰ Χριστούγεννα ἐκείνων ποὺ ἀγαπιοῦνται, τὰ μαγευτικὰ Χριστούγεννα του Βέρθερου. Τι κρίμα ποὺ δὲν μπορῶ πιὰ νὰ βάλω τὰ παπούτσια μου μέσα στὸ τζάκι! Θὰ ἔβαζα δύο ζευγάρια, γιατὶ ὑπάρχουν τέσσερα πράγματα ποὺ ἐπιθυμῶ τρελά: ἕναν σύζυγο (μὲ ἔρωτα), ἕναν φωνόγραφο, ἕνα βιβλίο γιὰ τὴν Κοζίμα Βάγκνερ, καὶ ἕνα καπελάκι μὲ λοφίο, ἕνα καπελάκι ποὺ δὲν σᾶς τὸ περιγράφω, γιατὶ θὰ μὲ κοιροϊδέψετε.

Εὐτυχισμένο το 1927! Σᾶς ἀγαπῶ πολύ, Κοστάλς, ξέρετε. Καὶ ἂν ἡ εὐτυχία προσφερόταν σαν διαμάντι, θὰ εἶχε περάσει στὴ στιγμὴ ἀπὸ τὸ χέρι μου στὸ δικό σας. Σᾶς ἐκφράζω γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὴν ἀπόλυτη ἀφοσίωσή μου. Ἀλλὰ πότε, πότε θὰ θελήσετε νὰ τὴν χρησιμοποιήσετε;”