“Τις προάλλες γυρνούσαν από ένα χωράφι. Είχε βραδιάσει κι είχε τέτοιο φεγγαρόφωτο, που τα δέντρα έριχναν σκιές. Τα δέντρα, οι φράχτες... Ακουγόταν κι ένας γκιώνης κάθε πέντε δικά τους βήματα. Έτρωγαν απ' τα πρώτα σταφύλια της χρονιάς και της μιλούσε ο θείος για μια ρωσσίδα ποιήτρια με δύσκολη ζωή. Έφτυνε τα κουκούτσια μαλακά μεσ' τη χούφτα του κι απάγγελνε ωραίους στίχους της.”