“طلافروش ها در قرون وسطی شروع به فعالیت های بانکی کردند: نامه تعهد پرداخت یا حواله ی پرداخت پشتوانه ی پرداخت گردید و اغلب شاهزاده ها و‌حکمرانان بدهکار، جهت پرداخت و تسویه ی بدهی های خود به این تعهدنامه های پرداخت متوسل می شدند. این قبیل پرداخت بدهی، در شهرهای تجاری بزرگ قرون وسطی رواج یافت. با رواج تعهدنامه های پرداخت، خاندان های طلافروش- بانکدار، به جز قدرت اقتصادی، قدرت سیاسی نیز به دست آوردند. هر زمان پادشاه یا حاکم بدهکار قادر نبود بدهی خود را باز پرداخت کند، مجبور می شد از زمین های حکومتی به آنان واگذار کند، یا آنان را به مقام های اشرافی برساند. به این دلیل است که در آن دوران ما شاهد افزایش مقام های اشرافی در اروپا هستیم: شاهزاده، دوک، کنت و بارون القابی بودند که به طلافروش ها- بانکدارها، به جای پرداخت بدهی می دادند.”