American Literature Quotes

“Rome took all the vanity out of me, for after seeing the wonders there, I felt too insignificant to live, and gave up all my foolish hopes in despair."
"Why should you, with so much energy and talent?"
"That's just why, because talent isn't genius, and no amount of energy can make it so. I want to be great, or nothing. I won't be a common-place dauber, so I don't intend to try anymore.”
― Louisa May Alcott, Little Women

“Twas noontide of summer,
And mid-time of night;
And stars, in their orbits,
Shone pale, thro' the light
Of the brighter, cold moon,
'Mid planets her slaves,
Herself in the Heavens,
Her beam on the waves.
I gazed awhile
On her cold smile;
Too cold–too cold for me-
There pass'd, as a shroud,
A fleecy cloud,
And I turned away to thee,
Proud Evening Star,
In thy glory afar,
And dearer thy beam shall be;
For joy to my heart
Is the proud part
Thou bearest in Heaven at night,
And more I admire
Thy distant fire,
Than that colder, lowly light.”
― Edgar Allan Poe , The Complete Poetry

“Persons attempting to find a motive in this narrative will be prosecuted; persons  attempting to find a moral in it will be banished; persons attempting to find a plot in it will be shot.”
― Mark Twain, The Adventures of Huckleberry Finn

“I have seen them stagger out of their movie palaces and blink their empty eyes in the face of reality once more, and stagger home, to read the Times, to find out what's going on in the world. I have vomited at their newspapers, read their literature, observed their customs, eaten their food, desired their women, gaped at their art. But I am poor, and my name ends with a soft vowel, and they hate me and my father, and my father's father, and they would have my blood and put me down, but they are old now, dying in the sun and in the hot dust of the road, and I am young and full of hope and love for my country and my times, and when I say Greaser to you it is not my heart that speaks, but the quivering of an old wound, and I am ashamed of the terrible thing I have done.”
― John Fante, Ask the Dust

“The Bohemian who tires of life, who gives up by retirement into insamity or suicide, is not necessarily one who had failed in what he wants to express.”
― Emily Hahn, Romantic Rebels: An Informal History of Bohemianism in America

“There is nothing political about American literature.”
― Laura Bush

“Our fiction is not merely in flight from the physical data of the actual world…it is, bewilderingly and embarrassingly, a gothic fiction, nonrealistic and negative, sadist and melodramatic – a literature of darkness and the grotesque in a land of light and affirmation…our classic [American] literature is a literature of horror for boys”
― Leslie Fielder

“I reckon I got to light out for the Territory ahead of the rest, because Aunt Sally she's going to adopt me and sivilize me, and I can't stand it. I been there before.”
― Mark Twain

“I can assure you Ernest Hemingway was wrong when he said modern American literature began with Huckleberry Finn. It begins with Moby-Dick, the book that swallowed European civilization whole.”
― E.L. Doctorow

“We are not native. We have no generations of Americans behind us. We have roots elsewhere. We are looking in from the outside. To me, that seems to be perfectly natural.”
― Don DeLillo

“Nay, so great was our famine that a Salvage we slew and buried, the poorer sort took him up again and eat him; and so did divers one another, boyled and stewed with roots and herbs. And one amongst the rest did kill his wife, powdered her, and had eaten part of her, before it was knowne, for which hee was executed, as hee well deserved. Now whether shee was better roasted, boyled, or carbonado'd I know not, but of such a dish as powdered wife I never heard of.”
― John Smith, Pocahontas: My Own Story

“تا روزی که بدانم جایی را پیدا کرده ام که من و چیزهایش به هم تعلق داریم، نمی خواهم مالک هیچ چیزی باشم. خودم هم درست نمی دانم آن جا کجاست. اما می دانم چه شکلی است.”
― Truman Capote, Breakfast at Tiffany's

“(( چرت نگو. چه اشکالی دارد به مردی که دوستش داری نگاهی موقرانه بیندازی؟ مردها زیبایند، بیشترشان زیبایند، و ژوزه هم همینطور. اگر حتی نمی خواهی نگاهش کنی، به نظر من که یک بشقاب ماکارونی سرد نصیبش شده.))

(( صدایت را بیییار پایین.))
(( محال است عاشقش باشی. بفرما. جواب سوالت را گرفتی؟ ))
(( نننه، چون من یک بشقاب ماکارونی سرد نیستم. من یک آدم رررقیق القلبم. خمیره ی شخصیت من همین است.))
(( قبول. تو قلب رئوفی داری. اما من ترجیح می دهم با یک بطری آب داغ به رخت خواب بروم. گرمایش ملموس تر است.))”
― Truman Capote, Breakfast at Tiffany's

“راستش نه آنها به من نقش می دادند و نه من این کاره بودم. اگر احساس گناه می کنم، به نظرم برای این است که وقتی من حتی سر سوزنی هم رؤیاپردازی نمی کردم، اجازه دادم او همین طور رؤیا ببافد. من فقط داشتم تظاهر می کردم تا کمی ترقی کنم. مثل روز برایم روشن بود که هیچ وقت ستاره ی سینما نخواهم شد. خیلی کار سختی است. اگر باهوش باشی، خسابی معذب می شوی. من به اندازه ی کافی عقده ی حقارت ندارم. ظاهرش این است که برای ستاره ی سینما شدن باید خیلی خودمحور باشی. اما در واقعیت شر شرطش این است که هیچ منیتی نداشته باشی”
― Truman Capote, Breakfast at Tiffany’s and Three Stories

“البته منظورم این نیست که من از پولدار و معروف شدن بدم می آید. اتفاقا هر دو اینها جزو برنامه های زندگی ام هستند و سعی می کنم یک روز بهشان برسم. اما دوست دارم وقتی این اتفاق می افتد، خود خودم هم سر جایش باشد. دوست دارم وقتی یک روز صبح بیدار می شوم و به تیفانی می روم تا صبحانه بخورم، هنوز خودم باشم”
― Truman Capote, Breakfast at Tiffany’s and Three Stories

“تا روزی که بدانم جایی را پیدا کرده ام که من و چیزهایش به هم تعلق داریم، نمی خواهم مالک چیزی باشم. خودم هم درست نمی دانم آن جا کجاست. اما می دانم چه شکلی است.”
― Truman Capote, Breakfast at Tiffany’s and Three Stories

“(( چرت نگو. چه اشکالی دارد به مردی که دوستش داری نگاه موقرانه بیندازی؟ مردها زیبایند، بیشترشان زیبایند، و ژوزه هم همینطور. اگر حتی نمی خواهی نگاهش کنی، به نظر من که یک بشقاب ماکارونی سرد نصیبش شده. ))
(( صدایت را بیییار پایین ))
(( محال است عاشقش باشی. بفرما. جواب سوالت را گرفتی؟ ))
(( نننه، چون من یک بشقاب ماکارونی سرد نیستم. من یک آدم رررقیق القلبم. خمیره ی شخصیت من همینطور است.))
(( قبول. تو قلب رئوفی داری. اما من ترجیح می دهم با یک بطری آب داغ به رخت خواب بروم. گرمایش ملموس تر است.((”
― Truman Capote, Breakfast at Tiffany’s and Three Stories

“I was simmering, simmering, simmering; Emerson brought me to a boil.”
― Walt Whitman

“گفتم:(( الیو، من عشق را تمسخر نمی کنم. چیزی که دست می اندازم دسته بندی احساساتی است. احمقانه، ایده ی ساده انگارانه ی عشق است که تبلیغ کنندگان، از جمله ما، برای فروش هر چیزی از سوپ تا صابون از آن استفاده می کنیم.”
― Kathleen Rooney, Lillian Boxfish Takes a Walk

“اگر قوانین وجود دارند، باید قابل بحث و دفاع باشند؛ مانند آداب معاشرت. من هیچ کاری را چون خانواده ام آن را انجام دادند انجام نمی دهم. کارهایم را به آن خاطر که معقول به نظر می رسند و چون برازنده هستند انجام می دهم.”
― Kathleen Rooney, Lillian Boxfish Takes a Walk

“اما وادی دیگری هست که همیشه می توانیم احساست صادقانه را در آن تجربه کنیم- محضر دوست. آن جا که خودپسندی های حقیرمان را دور می ریزیم و صمیمیت و تفاهم را حس می کنیم؛ همان جا که خودخواهی های حقیرغیرممکنند و شراب و کتاب و و کلام معنای دیگری به زندگی ما می دهند. به این ترتیب چیزی ساخته ایم که هیچ دروغی به آن راه ندارد. آن جا در آرامش کاملیم.”
― Kathrine Kressmann Taylor, Address Unknown

“حتی اگر یک تار مو هم از سر هم نژادهای من در آلمان کم نشده بود، باز همین سانسور، همین سوزاندن کتابخانه ها و به تباهی کشاندن دانشگاه ها، قاعدتا باید مخالفت تو را بر می انگیخت. مارتین، تو آدم آزادیخواهی هستی. تو همیشه دید وسیعی داشته ای. مطمئنا جنبش عوام با این همه عیب و ایراد، هر قدر هم قدرتمند باشد، نباید تو را از جاده ی عقل خارج کند.”
― Kathrine Kressmann Taylor, Address Unknown

“من انتظار نداشتم برای دفاع از قوم من مبارزه کنی صرفا بدین سبب که آن ها قوم من هستند، بلکه از تو انتظار داشتم مبارزه کنی چرا که دوستدار عدالت بودی.”
― Kathrine Kressmann Taylor, Address Unknown

“After dinner, they walked through Trafalgar Square, which was also very busy, with its stunning fountains and eye-catching statues attracting crowds of visitors. Some of these visitors enjoyed feeding pigeons and taking pictures with them.
They left the noisy sounds of the square behind and walked slowly towards St. James' Park to seek the sound of silence for a change before heading home. Unlike Trafalgar Square and the surrounding areas, the park was engulfed in silence, interrupted only by the sounds of ducks and swans that moved suddenly in the pond as they approached it. As they sat on a bench facing the beautiful, peaceful pond that seemed to be in deep sleep, Alina sighed.
“I miss this peace and silence. I don't think I can continue to live in the city.”
“I feel the same,” he said as he laid his hand on hers, gazing out at the night. “I’m really delighted that we both like a quiet life. I really love it, although I must admit that I sometimes feel bored if I have to stay in a quiet place for too long. I guess it’s human nature. You can never please humans. No matter what the weather—shine or rain—some will always complain! Humans are so hard to please that even if you grant them an eternal easy life in Paradise, some will still want to go back to Earth, even if living on Earth means struggling, starving, bleeding, and suffering!”
“I’m really impressed that you like a quiet life despite the fact that you were brought up in a large city...”
― Mouloud Benzadi

“و شاید تنها راه، برای یافتن چیزی که در جستجوی آن هستی، این است که در راه و مسیر پیش رویت، گم شوی.”
― Adi Alsaid, Let's Get Lost

“A protest without a practical objective is meaningless. You can't join the movement for the thrill of the cause.”
― Michael C. Haymes

“You once told me that you can't remember who you want to be,' Memphis said. She came in close, like the day we had first met. 'There are always moments in life when we lose ourselves, but we're never lost. Not really. Sometimes we just can't see who we are, or who we have been, to the people around us--the ones we love, those who love us. Sometimes, you just have to remember that you made it this far. You can go a little longer.”
― Michael C, Haymes

“Do I contradict myself?
Very well then, I contradict myself
I am large
I contain multitudes”
― Walt Whitman, [(Song of Myself)] [Author: Walter Whitman] published on

“یک بار مردی در میخانه ای از من پرسید کتاب ها چه مزه ای می دهند،(( حالا دقیقش را هم نگفتی، نگفتی)). جوابش را از قبل آماده داشتم، اما برای اینکه کاری نکرده باشم که او از بیخ احساس حماقت کند، کمی وانمود کردم دارم به سؤالش فکر می کنم و بعد گفتم (( رفیق، با در نظر گرفتن شکاف عمیقی که میان تمامی تجربیات شما و من وجود دارد،برای اینکه نزدیک ترین طعم را به آن طعم منحصر به فرد به شما نشان دهم باید بگویم که کتاب ها، همین طوری اش اگر را بخواهید، همان طعم بوی قهوه را می دهند.)) حرف دهن پُرکنی بود، و از طوری که او دوباره سراغ نوشیدنی اش رفت می توانستم بگویم حسابی خوراک فکر کردن به او داده ام.”
― Sam Savage, Firmin : Adventures of a Metropolitan Lowlife

“بچه ی بزرگ او من بودم،و خیال می کنم که دلش به حال من می سوخت. از همان لحظه ی اول که دید من دخترم، فهمید که زحمت بچه های آینده اش بیشتر به دوش من خواهد افتاد. به دختر بزرگشان که من بودم می گفتند (( مادر کوچولو)). با این لقب تشویقش می کردند. نمی فهمیدند که مادر نارس دست کمی از میوه ی نرسیده ندارد و بچه ای که می خواهد مادر بچه های دیگر بشود از شکل می افتد، بدبخت می شود، می سوزد. مقصودم از لحاظ بدنی نیست، بلکه مقصودم از جنبه های پوشیده و پنهان زنانگی است. من هنوز به ده سالگی نرسیده از زاییدن های مادرم و بچه بزرگ کردن بیچاره شدم.”
― Phyllis Hastings, Scarecrow lover