გვანცა მეგუთნიშვილი

“Choose a life. Choose a job. Choose a career. Choose a family. Choose a fucking big television. Choose washing machines, cars, compact disc players and electrical tin openers... Choose DSY and wondering who the fuck you are on a Sunday morning. Choose sitting on that couch watching mind-numbing, spirit crushing game shows, stucking junk food into your mouth. Choose rotting away in the end of it all, pishing your last in a miserable home, nothing more than an embarrassment to the selfish, fucked up brats you spawned to replace yourself, choose your future. Choose life... But why would I want to do a thing like that?”
― Irvine Welsh, Trainspotting

“თვით იმპერატორიც ფანტაზიებით ცხოვრობდა. მის სასახლეში დედოფლები მოჩვენებებივით ლივლივებდნენ, რაჯპუთელი და თურქი სულთნები დაჭერობანას თამაშით ერთობოდნენ. სამეფო ოჯახის ერთ-ერთი წარმომადგენელი, როგორც რეალური პიროვნება, არც არსებობდა. ის იმპერატორის წარმოსახვით შექმნილი საყვარელი ცოლი იყო, რომელიც მან ისევე გამოიგონა, როგორც მარტოდ დარჩენილი ბავშვები იგონებენ ხოლმე მეგობრებს და მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი რეალური, თუმც კი უჩუმრად მოლივლივე ცოლი ჰყავდა, იმპერატორის აზრით, ნამდვილი დედოფლები ფანტომები იყვნენ, არარსებული საყვარელი კი - რეალური. სახელიც კი დაარქვა მას - ჯოდჰა - და ვერავინ ბედავდა ქალის არსებობა ეჭქვეშ დაეყენებინა.
..სურდა თუ არა, კვლავ დ კვლავ აღელვებდა კითხვა, რამდენად დამოუკიდებელი იყო მისი არსებობა (თუ კი ის საერთოდ არსებობდა). თუკი ღმერთი თავის მიერვე შექმნილ ადამიანს ზურგს შეაქცევს, ადამიანი უბრალოდ არსებობას შეწყვეტს? ძალიან რთული შეკითხვა იყო, შეიძლება ითქვას გლობალური, მაგრამ ჯოდჰას უფრო თავისი მდგომარეობა აწუხებდა. მაგალითად, ჰქონდა თუ არა მას თავისუფლება, თუ მთლიანად დამოკიდებული იყო იმ კაცის ნებაზე, რომელმაც ის არსებობაში გამოიხმო? მხოლოდ იმიტომ ხომ არ არსებობს, რომ მის შემქმნელს არ სურს ეჭვი შეიტანოს მისი არსებობის შესაძლებლობაში? განაგრძობდა თუ არა ის სიცოცხლეს იმ შემთხვევაში, თუ იმპერატორი მოკვდებოდა?”
― Salman Rushdie, The Enchantress of Florence

“I felt my lungs inflate with the onrush of scenery—air, mountains, trees, people. I thought, "This is what it is to be happy.”
― Sylvia Plath, The Bell Jar

“I must say a word about fear. It is life's only true opponent. Only fear can defeat life. It is a clever, treacherous adversary, how well I know. It has no decency, respects no law or convention, shows no mercy. It goes for your weakest spot, which it finds with unnerving ease. It begins in your mind, always ... so you must fight hard to express it. You must fight hard to shine the light of words upon it. Because if you don't, if your fear becomes a wordless darkness that you avoid, perhaps even manage to forget, you open yourself to further attacks of fear because you never truly fought the opponent who defeated you.”
― Yann Martel, Life of Pi