Khparisa

“آدم ها در دو حالت همدیگر را ترک می کنند ،
اول اینکه احساس کنند کسی دوستشون نداره ،
دوم اینکه احساس کنند یکی خیلی دوستشون داره”
― ویکتور هوگو

“تمام آن جملات تمام آن بوسه ها در آن زمان چیزهایی بودند که می بایستی وجود داشتند. بزرگ تر ها همیشه می گویند قدر جوانی را بدانید. ولی بیش از این چه می شود کرد؟چطور می توان قدر دانست؟ و تو می بینی که سال های سال بعد همان طور قدر دانسته و عاشق مانده ای. همان طور یک نفس او را دوست داشته ای. حتی ازدواج کردن هم دردی را دوا نکرده است. عشق در تو رسوب کرده است. عادی مثل نفس کشیدن مثل جریان خون در رگ.”
― بهمن فرزانه, چركنويس

“شوربختي مرد در اين است كه سن خود را نمي بيند. جسمش پير مي شود اما تمنايش همچنان جوان مي ماند. زن، هستي اش با زمان گره خورده. آن ساعت دروني كه نظم مي دهد به چرخه زايمان، آن عقربه كه در لحظه اي مقرر مي ايستد روي ساعت يائسگي، اينها همه پاي زن را از راه مي برد روي زمين سخت واقعيت. هر روز كه مي ايستد در برابر آينه تا خطي بكشد به چشم يا سرخي بدهد به لب، تصوير رو به رو خيره اش مي كند به رد پاي زمان كه ذره ذره چين مي دهد به پوست. اما مرد، پايش لب گور هم كه باشد چشمش كه بيفتد به دختري زيبا، جواني او را مي بيند اما زانوان خميده و عصاي خود را نه.”
― رضا قاسمی, چاه بابل

“هميشه مي خواستم بدانم مرز احساس و منطق كجا تعيين ميشود.در آلمان فهميدم كه مرز احساس و منطق در فرهنگ تعيين مي شود.در درازاي تاريخ.آلماني ها كانت دارند و ما حافظ.”
― عباس معروفی, تماماً مخصوص