Status Updates From صور خیال در شعر فارسی

خب بلاخره مجالی شد تا این کتاب رو شروع کنم. می‌دونم که کدکنی ناامیدم نخواهد کرد. همیشه یه راهی و نکته و نظری برای ارائه داره که لذت و تعجب عجیبی بهت بده.

⚠️ اشاره به آزار ج*سی



«نگار خویش را در بر گرفتم
خزینه‌ی بوسه‌ی او کردم آوار»
این چرا اینقدر تجاوزیه😭😭😭😭😭😭

«[فرخی] با این که خود چندان پای‌بند شریعت نیست و در شعر او نشانه‌های این لاابالیگری همه‌جا آشکار است هیچ باکی ندارد از این که ممدوح را در پاکی به قرآن تشبیه کند.»
چقدر هوزیرطور بابا. خوشم اومد.

نویسنده در مورد این صحبت می‌کنه که بعضی شاعرها نسبت به بعضی شاعرهای دیگه تصویرهای دلنشین‌تر و بهتر و لطیف‌تری از طبیعت ارائه می‌دن چون با طبیعت ارتباط مستقیم داشته‌ن و عناصر طبیعی رو صرفاً بر اساس شنیده‌ها به کار نمی‌برن. مثلاً وقتی دقیقی چشمه‌ی آب رو تشبیه می‌کنه به رنگ چشم آهوی دشتی.‌
من به این فکر می‌کنم که مطمئن نیستم حتی یه خاطره‌ی واقعی از «چشمه» داشته باشم و چشم آهوی دشتی هرگز به چشمم نخورده.
و پشمام می‌ریزه.

در مورد ناصرخسرو:

شاید تربیت مذهبی و نیز توجه او به مسائل فلسفی سبب شده باشد که وی از گزافه‌گویی‌های شاعران معاصرش بر کنار بماند. و بیش از هرچیز موضوعات شعری اوست که مجال اینگونه خیال‌ها را نمی‌دهد.

عنصری:
توجه افراطی به صنعت و تقلید به جای خیال و تجربه‌های حسی.
آغازگر انحطاط در شعر فارسی

آمدی در کتاب الموازنه:
هیچ بعید نیست که دو شاعر همزمان - که اهل دو شهر نزدیک به هم باشند- در بسیاری از معانی با یکدیگر اتفاق پیدا کنند.

ابوهلال عسکری:
و چون قومی از یک قبیله و یک سرزمین باشند، خاطره‌ها و یادهاشان نزدیک به هم خواهدبود، همانگونه که سیما و اخلاق ایشان نیز نزدیک بهم خواهدبود.

شعر غنایی بیشتر شعری است که «من» شاعر در آن ظاهر می‌شود.

در تشبیه نسبت به استعاره، بیشتر فعل به کار می‌رود و همین فعل است که سهم عمده‌ای در حرکت و جنبش تصویرها دارد.

ردیف، همچنانکه از یک سوی گوینده را در تنگنای انتخاب کلمات قرار می‌دهد، برای شاعری که قدرت تخیل و نیروی ساختن تصویر و تداعی معانی تازه داشته باشد، روزنه‌ایست برای خلق خیال‌های بدیع و تصویرهای تازه.

مک لیش:«شعرها برای آن بوجود نیامده‌اند که زیبا باشند، بلکه برای آن سروده می‌شوند که شعر باشند. صور خیال در شعر هدفش این نیست که زیبا باشد بلکه هدفش این است تصویرهایی باشد و همان وظیفه‌ای را که تصویر در شعر دارد بعهده داشته باشد.»

شوقی ضیف: « قصیده عربی، وحدت کلی را تا همین روزگار ما بدرستی نمی‌شناخت... . قصیده جاهلی شباهت تمام به فضای صحرا دارد که در آن همه چیز می‌گنجد.»

گیب: «هر کس در شعر امرالقیس دقت کند به این نکته پی می‌برد که او تصویر را غایت و هدف خویش می‌داند.»