Mrm. Gh’s Reviews > صور خیال در شعر فارسی > Status Update

در مورد ناصرخسرو:

شاید تربیت مذهبی و نیز توجه او به مسائل فلسفی سبب شده باشد که وی از گزافه‌گویی‌های شاعران معاصرش بر کنار بماند. و بیش از هرچیز موضوعات شعری اوست که مجال اینگونه خیال‌ها را نمی‌دهد.

آمدی در کتاب الموازنه:
هیچ بعید نیست که دو شاعر همزمان - که اهل دو شهر نزدیک به هم باشند- در بسیاری از معانی با یکدیگر اتفاق پیدا کنند.

ابوهلال عسکری:
و چون قومی از یک قبیله و یک سرزمین باشند، خاطره‌ها و یادهاشان نزدیک به هم خواهدبود، همانگونه که سیما و اخلاق ایشان نیز نزدیک بهم خواهدبود.

شعر غنایی بیشتر شعری است که «من» شاعر در آن ظاهر می‌شود.

در تشبیه نسبت به استعاره، بیشتر فعل به کار می‌رود و همین فعل است که سهم عمده‌ای در حرکت و جنبش تصویرها دارد.

ردیف، همچنانکه از یک سوی گوینده را در تنگنای انتخاب کلمات قرار می‌دهد، برای شاعری که قدرت تخیل و نیروی ساختن تصویر و تداعی معانی تازه داشته باشد، روزنه‌ایست برای خلق خیال‌های بدیع و تصویرهای تازه.

مک لیش:«شعرها برای آن بوجود نیامده‌اند که زیبا باشند، بلکه برای آن سروده می‌شوند که شعر باشند. صور خیال در شعر هدفش این نیست که زیبا باشد بلکه هدفش این است تصویرهایی باشد و همان وظیفه‌ای را که تصویر در شعر دارد بعهده داشته باشد.»

شوقی ضیف: « قصیده عربی، وحدت کلی را تا همین روزگار ما بدرستی نمی‌شناخت... . قصیده جاهلی شباهت تمام به فضای صحرا دارد که در آن همه چیز می‌گنجد.»

گیب: «هر کس در شعر امرالقیس دقت کند به این نکته پی می‌برد که او تصویر را غایت و هدف خویش می‌داند.»

لذتی که ذهن از مسأله تشبیه و دیگر صورت‌های خیال می‌برد، کم و بیش از نوع لذتی‌ست که در کشف و حل مشکلات حاصل می‌شود و هنگامی که ذهن کوشش خود را انجام داد و به نتیجه رسید لذتی خاص می‌برد.