Status Updates From هایکو، شعر ژاپنی از آغاز تا...

"فلسفه یا فیلسوف، نادانیِ ما را نشان‌مان می‌دهد اما هایکو، یا به طور کلی شعر، نشان می‌دهد که ما همیشه می‌دانیم اما نمی‌دانیم که می‌دانیم: نشان‌مان می‌دهد که ما تا آن دمی که زندگی می‌کنیم شاعریم."

انقدر که خوبه، انقدر که زیباست، دلم نمیاد زود تمومش کنم.

هنر هایکو در نگریستن است. در هایکو، شاعر همه چیز را می‌نگرد و در این نگریستن قضاوت یا توصیفی نیست. شاعر احساس خود نسبت به اشیا را بیان نمی‌کند، بلکه توصیف می‌کند.
چیزی که من در هایکو دوست دارم همین است. توصیف اشیا.

"دیری چشم به راه‌مان می‌گذارد،
با این همه چه زود فرو می‌ریزد
روح شکوفه‌های گیلاس!"

سوگی

"نه غازها می‌خواهند عکس‌شان در آب بیوفتد،
و نه آب در این اندیشه است که عکس‌شان را نگاه دارد."

نسخه هایکو دیو سپید پای دربند:

"بارانی مه آلوده،
امروز روزی شاد است،
هرچند قله فوجی به‌دیده‌نمی‌آید."

زیبایی سادگی هایکو فوق‌العادس!

دیدن را، آنها نمی بینند
شنیدن را، آنها نمی شنوند


از جُنگِ زن رین کُوشوو

آن گاه که در آرامش و خلسه خود را به آنْ می سپاری، سپرده ای:

furuike ya / kawazu tobikomu / mizu no oto
برکه کهن / جهيدن غوکي / آواي آب.

Matsu-o Basho 1686

این سیاه دلان چه می دانند در جنگ نبودن را، فهمِ جان و جهان را؟ جه می دانند از بوده گی و با همه ی جهان، جان را یکی شده گی؟ ای دریغ از این همه سیاهی و تیرگی که بر جانِ جهانِ ما ریخته اید