Status Updates From کریستین و کید

همزمان هم دوستش دارم هم بخش های زیادیش معذبم می‌کنه. احساسات متناقضی نسبت بهش دارم.

و من، دلم می‌خواهد بعدش گریه نکنم، گریه‌ام نگیرد، بتوانم تاب بیاورم. و حتی بخندم.

زندگی فقط لحظه‌های اوج نیست، یا لحظه‌های فرود. شاید آن چیزهایی که این لحظه‌های اوج و فرود را می‌سازند مهم‌تر باشد؛ آن دم‌های به ظاهر بی‌ارزش و بطیٕ و گاه ساکن.

تا اینجا :«عجب چیزیه!»
ببینم چطور میشه.

«چرا نمی‌شود در مورد همه نوشت؛ در مورد همه‌ی چهره‌ها، همه‌ی حرکات، همه‌ی حوادث؟ مگر این برگ یا آن سنگ، یا مثلن لرزش آن انگشت‌ها هنگام سیگار کشیدن از آن فریاد گویاتر نبود؟ یا مگر باید همیشه پشت هر حرکت یه فاجعه خفته باشد، یا پشت یک قول، تا ارزش نوشتن داشته باشد؟»

«می‌گفت: زندگی فقط لحظه‌های اوج نیست، یا لحظات فرود. شاید آن چیزهایی که این لحظه های اوج و فرود را می‌سازند مهم‌تر باشند؛ آن دم‌های به‌ظاهر بی‌ارزش و بطئی و ساکن.»

با گلویی پر از بغض و چشمانی تر، بريم سراغ فصل پایانی

چششمات رو می بندی و حالا...
همه اش سیاهیه.

کم کم دارم به این قضیه " رمان نو" خواندن کریستین و کید شک میکنم (درست مثل ناتورالیست خواندن چوبک)... کسی میدونه منبع این حرف از کجاست؟

روایت هایی پیچیده و موزائیک گونه.
شخصیت هایی عمیق و چند بعدی با روابطی پیچیده و تو در تو.
راوی های غیرقابل اعتماد و متضاد المنافع.

کريستين و کید قطعا یکی از قله ها و از مهم ترین کتاب های ادبیات داستان معاصر ما است.

خب، بعد از دو وقفه، دوباره همخوانی کتاب رو از سر گرفتیم.
توی خوانش سوم و بحث و گفتگوی دوباره، جزئیات بیشتری راجع به روابط شخصیت ها و مضامین پشت دو داستان اول و البته کاربلدی آقای نویسنده دستگیرم شد.... و با آمادگی بیشتری داریم ميريم سراغ داستان سوم.

داستان اول و دوم به علت فاصله زمانی‌ای که ایجاد می‌شود، برای بار سوم خونده شد.
امید است این بار کتاب تا انتها پیش رود.

بعد از یه وقفه کوتاه، دوباره برگشتم دو تا داستان اول رو خوندم.

این کتاب رو بایستی بلند بلند خوند، تا جادوی نثر بجا و چفت و بست دار گلشیری دستتان بیاد... اون بازی کردن ها با جای فعل و فاعل ها، اون ریتم و وقفه هایی که با کاماها و نقطه ها ایجاد میکنه... و چقدر ماهرانه داره سیال ذهن رو روی کاغذ پیاده میکنه.

تاحدودی داره منو یاد "شب یک شب" دو می‌ندازه