Status Updates From ائوریپیدس: پنج نمایشنامه

«چه بسیار که فرا می‌رسد آنچه ممکن نمی‌نماید
و چه محال‌ها که ممکن می‌شود به راه‌های نویافته‌.»

«...چون پا به خاک نهاد
شهد نهفته در میوه‌ی تاک را یافت
و آن شیرابه‌ی روان را به شراب بدل کرد
و ارزانی آدمی داشت تا به پیمانه‌ای
زنگار از غم دل بزداید
و پلک خسته به خواب نوشین بر هم نهد
و محنت و رنج روزگار از یاد ببرد.
راستی را که دوایی خوش‌تر از این سراغ نتوان داد.»

پوووووفففففففف
(واکنش صادقانهٔ من بعد آخرین نمایشنامهٔ کتاب)
- احساس می‌کنم این کتابیه که قراره باهاش دوباره به ریویونویسی برگردم.
رویا (که معرفیش کردی) و مسعود (که ترغیبم کردی بخونمش) و کتابخونه دانشگاه فردوسی (که مثل همیشه ناامیدم نکردی) امیدوارم دست به هرچی می‌زنین، کتاب بشه.

هکوبه: وه که در عالم، عذابی نمانده که بر این در نکوبیده باشد.
.
.
هکوبه (رو به منلائوس): عاشق، هماره پذیرای خدنگ عشق می‌ماند.

- پایان زنان تروا

«که مرگ خود می‌آید، بی‌نیاز از دعای مردمان
بی هیچ زیور و آرایه.
پس به دعا مخوانش.
باری، اگر شوی تو هوای عروسی دیگر و بستری دیگر کرده است
این نه چیزی‌ست که او به جهان آورده باشد.»

خاک تو سرم که ایلیاد و ادیسه نخوندم...

- پایان الکترا

زنان تروا، اولین نمایشنامه اعتراضی جهان تقریبا محسوب میشه

آری چنین است
آنگاه که بزرگمردی می‌میرد.
نامش به روزگاران می‌ماند و شهری سراسر به یادکرد غمنامهٔ او
جاودانه اشک می‌فشاند.

- پایان ایپولیتوس

آن را آمدنی می‌پنداری، نمی‌آید
و آن نامدنی، به ناگهان فرا می‌رسد.
باری چنین است انجام این غمنامهٔ ما

- پایان مدئا

هر خط مدئا، مو به تنم سیخ می‌کنه.

- چه هول‌آور است دشمنانگی و چه سنگین است نفرین، آنگاه که دل‌های عاشق به عداوت برخیزند.

دردمندی بهایی است که خرد را بدان می‌خرند.

بدان که قانونی میان خدایان نهاده‌اند
که هیچ خدا را نرسد پای در کار و خواست خدای دیگر بگذارد
و اگر پروای خشم زئوس نمی‌بود
این زبونی بر خود هموار نمی‌کردم
که پیش چشمم گرامی‌ترین میرایان
این چنین به بیداد از میان برود

ایپولیتوس

چند ساله که می‌خواستم اینو بخونم، بخاطر خصومتی که نیچه باهاش داشت نمی‌خوندم 🤦🏻‍♂️

این هم از «الکترا» که مثل «ایپولیتوس» دوستش نداشتم.
بریم سراغ «زنان تروا» و در نهایت «باکخانت ها».

«ایپولیتوس»
اثری با فرمی ستودنی و محتوایی درست
اما خب...
اینبار شما بگین 😁 دوستش داشتم یا دوستش نداشتم؟

با خوندن مدئا به سقف حماقت ها و جهالت های انسان و تلف شدن فرزندان انسان و البته نبوغ ائوریپید بزرگ پی بردم.
افسوس که ادبیات امروز از ادبیات دیروز عقب تره.
و به راستی چقدر «عبدالله کوثری» عشقه؟ این بشر لنگه نداره.این ترجمه های وزین رو شیوا بی نظیرن.افتخار میکنم که محفل ادبی مشترک باهمدیگه داشتیم.
مدئا رو بخونین تا به مسائل روز زندگیتون پی ببرین.
با ترجمه عبدالله کوثری هم بخونید.